Τι ευτυχία αλήθεια να είμαστε κι εμείς οι ταξιδιώτες του χρόνου. Πρώτα από όλα να έχουμε γεννηθεί και στο μεσοστράτι της ζωής μας να συναντηθούμε. Κι αυτό από μόνο του είναι ένα καλό σημάδι για τις ευκαιρίες που μας παρουσιάζονται και θα παρουσιαστούν, ώστε να μεταδώσουμε στους γύρω μας (σε όσους αρέσουμε για τους άλλους […]

Τα δύο παραπάνω είναι βέβαια δύο αυτοτελή θέματα, αλλά ακολουθούν την λογική: Σας κάνω μία ερώτηση με . . .δύο σκέλη. Τέθηκαν κατά την ομιλία ενός αξιόλογου και ποιοτικού επιστήμονα, που παρακολουθήσαμε. *** Ο Πλάτων παρουσιάζεται να ανησυχεί για την δημοκρατία να προειδοποιεί για την τυραννία. Απόρησα και ρώτησα: Είναι άραγε αντιφατικός και ανισόρροπος ο

Ένα οδοιπορικό στις απαρχές της γλώσσας βασισμένο στο βιβλίο «Μελέτες στην Αρχαία Ελληνική Κοινωνία – οι πρώτοι Φιλόσοφοι» του George Thomson με την ματιά ενός σύγχρονου Επικούρειου Τί είναι εκείνο που κάνει την διαφορά ανάμεσα στον άνθρωπο και τα υπόλοιπα θηλαστικά; Μα η νοημοσύνη και η ομιλία. Ποιός μπορεί να αμφισβητήσει το ολοφάνερο; Είναι ακριβώς

Οι φανταστικές επιβουλές της διανοίας αποτελούν το τέταρτο γνωσιολογικό κριτήριο του Επικούρειου Κανόνα, που κατά τον Διογένη τον Λαέρτιο προστέθηκε από τους Επικούρειους αλλά όχι από τον ίδιο τον Επίκουρο. Είναι αλήθεια όμως ότι ο όρος έστω και ελαφρά παραλλαγμένος αναφέρεται από τον ίδιο τον Δάσκαλο στην προς Ηρόδοτο επιστολή. Θεωρώ χρήσιμο να αναφέρω τα

Ποιά είναι η πραγματικότητα του κόσμου που μας περιβάλλει; Υπάρχει αντικειμενική Αλήθεια; Έχει ο άνθρωπος πρόσβαση σ’ αυτήν και κατά συνέπεια μπορεί να αποκτηθεί ασφαλής γνώση και με ποιόν τρόπο; Στα ερωτήματα αυτά επιχειρεί να απαντήσει η Γνωσιολογία ή Γνωσιοθεωρία, θεμελιώδης προϋπόθεση της παραπέρα φιλοσοφικής ανάλυσης. Ανάλογα με την απάντηση που θα δοθεί, η φιλοσοφία

Θα επαναλάβω αυτό που ήδη έχει λεχθεί πολλές φορές. Ότι δηλ. σε κάθε περίπτωση ξεκινάμε από τον διαχωρισμό ανάμεσα στο φανταστικό και το πραγματικό. Ξεκινάμε πάντα από την αίσθηση. Όλα όσα μας παρέχουν οι αισθήσεις μας είναι το υλικό που δουλεύεται από εμάς και μας δίνει τις παραστάσεις, τις έννοιες, τις κρίσεις, τους συλλογισμούς. Εδώ