Πολλές φορές στους Επικούρειους κύκλους έχει αναφερθεί το όνομα του Αρίστιππου με απαξιωτικό και με σκαιό τρόπο. Και έχει χαρακτηρισθεί ως παράδειγμα προς αποφυγή. Διότι, όπως λέγεται, επιδιώκει ο Αρίστιππος μόνο τις σαρκικές ηδονές.
Λέγοντας Επιστήμη, εννοούμε την τεκμηριωμένη και αναμφισβήτητη γνώση που διαθέτουμε για τον κόσμο που μας περιβάλλει. Η τεκμηρίωση κατά τον Πλάτωνα εξαντλείται στην λογική επιχειρηματολογία με το εργαλείο της διαλεκτικής, αγνοώντας επιδεικτικά τον πραγματικό Κόσμο. Έτσι στον Θεαίτητο εκφράζεται η άποψη «έστιν ουν επιστήμη δόξα αληθής μετά λόγου».
H προηγούμενη ανάλυσή μας για την εγκύκλιο παιδεία προκάλεσε μία αντίδραση. Λάβαμε μία επιστολή που προσπαθεί, λέει, να μας προσγειώσει στην πραγματικότητα. Καμία αντίρρηση, εξ άλλου ο Λουκιανός γράφει ότι . . . . ή μάλλον ας αφήσουμε τον Λουκιανό και να δούμε την επιστολή, στην οποία δεν αλλάξαμε ούτε ένα κόμμα:
Πρώτοι οι Ίωνες φυσικοί φιλόσοφοι και κυρίως ο Ηράκλειτος, ήταν εκείνοι που παρατήρησαν την ρευστότητα της φύσης των πραγμάτων. « Λέγει που Ηράκλειτος ότι πάντα χωρεί και ουδέν μένει και ποταμού ροή απεικάζων τα όντα, λέγει ως δίς ες τον αυτόν ποταμόν ουκ αν εμβαίης» ( Κρατύλος 402α. Πλάτων).
Πάτε καλά;; Αυτό μας έλειπε να αφήσουμε την φιλοσοφία και να πιάσουμε τον Καλαματιανό. Πάντως . . . . . . . .