Διαβάσαμε στις ειδήσεις: Ο 58χρονος E.Μ, συνταξιούχος καθηγητής από τη Σάμο έδωσε τέλος στη ζωή του την Παρασκευή πέφτοντας από το Κάστρο του Μολύβου.

Δημιουργείται εύκολα μία διάχυτη εντύπωση ότι ο Επίκουρος ήταν ήρεμος, πράος και φιλάνθρωπος και αυτό είναι σωστό, όπως το επιβεβαιώνει ο Διογένης Λαέρτιος. Αν υποθέσουμε όμως πως η μορφή του Επίκουρου έρχεται κατάματα αντιμέτωπη με κάποια σκληρή και επικίνδυνη πραγματικότητα, με μία κατάσταση ζωής ή θανάτου, άραγε τότε πως θα φανταστούμε τον Επίκουρο;

Πριν από πέντε αιώνες ο Νικολό Μακιαβέλι έγραψε τον “Ηγεμόνα”, μελέτη στην οποία δεν υπάρχουν ούτε εκτενείς θεωρητικές αναλύσεις ούτε και η συνηθισμένη ατέλειωτη συν-πλοκή εννοιών και απόψεων, δεν υπάρχει δηλαδή η γνωστή φλυαρία που εξαντλεί τον αναγνώστη. Αναφέρεται συνεχώς στις θεμελιώδεις αρχές και την πρακτική βασιζόμενος συνεχώς στην ανθρώπινη φύση. Στα γραφόμενα του Μακιαβέλι

Ο Μητρόδωρος, μαθητής και φίλος του Επίκουρου, είχε γράψει την πραγματεία ” Περί Πλούτου “. Το πληροφορήθηκα από τον ίδιο τον Φιλόδημο πρόσφατα, όταν διάβαζα το ” Περί Οικονομίας “.

Τα δύο παραπάνω είναι βέβαια δύο αυτοτελή θέματα, αλλά ακολουθούν την λογική: Σας κάνω μία ερώτηση με . . .δύο σκέλη. Τέθηκαν κατά την ομιλία ενός αξιόλογου και ποιοτικού επιστήμονα, που παρακολουθήσαμε. *** Ο Πλάτων παρουσιάζεται να ανησυχεί για την δημοκρατία να προειδοποιεί για την τυραννία. Απόρησα και ρώτησα: Είναι άραγε αντιφατικός και ανισόρροπος ο

«Το της φύσεως δίκαιον εστί σύμβολον του συμφέροντος εις το μη βλάπτειν αλλήλους μηδέ βλάπτεσθαι» (1). Δηλαδή το δίκαιο της φύσης συμβολίζει το συμφέρον όλων να μη βλάπτουν ο ένας τον άλλον ούτε να βλάπτονται οι ίδιοι. Εδώ έχουμε σύμβολο, συμβολισμό, δηλαδή κάτι που χρειάζεται αποσυμβολισμό, αποκωδικοποίηση (2). Αλλά ας αφήσουμε όμως το επιμέρους και