Τι ευτυχία αλήθεια να είμαστε κι εμείς οι ταξιδιώτες του χρόνου. Πρώτα από όλα να έχουμε γεννηθεί και στο μεσοστράτι της ζωής μας να συναντηθούμε. Κι αυτό από μόνο του είναι ένα καλό σημάδι για τις ευκαιρίες που μας παρουσιάζονται και θα παρουσιαστούν, ώστε να μεταδώσουμε στους γύρω μας (σε όσους αρέσουμε για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε) το νόημα της επικούρειας φιλοσοφίας.

Ο καθένας από μας, από το μετερίζι του και με τις ικανότητες του, φαίνεται να είμαστε σε καλό δρόμο.

Τα επιμέρους είναι λίγο πολύ γνωστά, για να έχουμε τη γενική εικόνα του τι συμβαίνει γύρω μας. Ο κόσμος έχει κονφούζιο στο τσερβέλο του, όπως λέμε στο νησί μου, την Κέρκυρα. Και ο κανόνας μαζί με την πρακτική του εφαρμογή και στα προσωπικά μας θέματα, αλλά και στη φιλία μεταξύ μας είναι το ξεμπέρδεμα. Η πρακτική εφαρμογή της και η μετάδοση των μηνυμάτων της (όπου βρεθούμε και όπου σταθούμε) είναι σαν το σπαθί του Μ. Αλέξανδρου, που λύνει τον γόρδιο δεσμό που την κρατάει αιώνες δεμένη στην αφάνεια.

Έλλη Πένσα