Όταν γράφεις ένα βιβλίο και αναφέρεσαι στην επικούρεια φιλοσοφία: «Ώσπερ λίθοι τε καὶ πλίνθοι καὶ ξύλα καὶ κέραμος ἀτάκτως μὲν ἐρριμμένα οὐδὲν χρήσιμά ἐστιν». – [Just as stones, and bricks, and wood, and tiles are not useful when thrown down without being put in order]. ( Ξενοφώντος. Άπομνημ. 3. 1, 7)
Και τώρα, ήλθε η ώρα… μετά της επικούρειας παρρησίας και αταραξίας, να εξετάσουμε και να σχολιάσουμε, με κριτική σκέψη, ένα μικρό απόσπασμα από ένα βιβλίο, ενός Νόα Χαράρι, όπου σ’ αυτό κάνει λόγο και για τον φιλόσοφο Επίκουρο! Γιατί αφού μελετάμε και εφαρμόζουμε στη ζωή την επικούρεια φιλοσοφία, μας ενδιαφέρει να εξετάσουμε, σύμφωνα με αυτήν περισσότερο, ώστε να δούμε: ΤΙ αναφέρει, ΠΩΣ το αναφέρει, ΓΙΑΤΙ το αναφέρει και ΠΟΙΟΣ είναι ο σκοπός αυτού του βιβλίου του?
Καταρχάς, ότι αυτό το καλόπαιδο τον λένε Νόα δεν είναι τυχαίο. Στα βιβλία του κατασκευάζει, όπως ο πρόγονός του ο Νώε, την Νέα Κιβωτό όπου με το κολλητάρι του, κάποιον Σβάααμπ (τί όνομα, και τούτο, σαν να του’ριξε κάποιος μια σβουριχτή σφαλιάρα :D), προωθούνε μια «μεγάλη επανεκκίνηση». Αυτός και οι όμοιοί τους, πιάνουν καρφιά, σφυριά αλλά, κυρίως, πιάνουν ΠΡΙΟΝΙΑ και κόβουν, μπροστά στα μάτια μας, ένα αιωνόβιο Δέντρο το οποίο, ανέκαθεν, έβγαζε πλούσιους καρπούς. Κι αυτό το Δέντρο είναι που τους ενοχλεί περισσότερο, γιατί τους κρύβει το Νοητό ήλιο της «απόλυτης δικαιοσύνης» που επιδιώκουν να εφαρμοστεί παγκοσμίως…και αυτή είναι που μας πασάρουν! Έτσι, κόβοντάς το, φτιάχνουν την Νέα Κιβωτό τους, η οποία, όπως ισχυρίζονται, θα «σώσει» την ανθρωπότητα απ’ όλες τις φυσικές καταστροφές, την πείνα, τους πολέμους, τις αρρώστιες και θα φτάσει ο άνθρωπος, λέει, με την εξέλιξη της επιστήμης, να ζει πάνω από 150 χρόνια έως να γίνει αθάνατος!!
Μιλάμε για τέτοιο παραλογισμό! Μιλάμε για την εγκαθίδρυση – πάντα με το στανιό ή δόλο – μιας νέας ιδεοληψίας-ιδεολογίας που φυσικά θα βασίζεται στον πόθο για αθανασία! Γιατί, δίχως τον «πόθο για αθανασία» και μια «απόλυτη δικαιοσύνη» στο τσεπάκι, τίποτα το φανταστικό-ιδεοληπτικό-ιδεολογικό, δεν μπορείς να εγκαθιδρύσεις. Όμως, το ερώτημα που πλανάται είναι: ποιοί είναι ή θα είναι αυτοί οι «σωτήρες» που νομίζουν ότι θα γίνουν «οι απέθαντοι», και τι θα απογίνει ο υπόλοιπος Κόσμος? Μαντέψτε!
Αυτό που, κυρίως, αυτοί ισχυρίζονται είναι ότι: για όλα τα κακά φταίει ο άνθρωπος-homo sapiens sapiens που είναι ένα ατελές ον, όπως τον δημιούργησε η Φύση!! Ναι, αλλά ποιός θα είναι αυτός ο μετάνθρωπος ή ο άνθρωπος-θεός – “homo deus», όπως θα τον φτιάξει τεχνητά το νοητικό τους «εργαστήριο»?
Ας δούμε, τώρα, στο βιβλίο του που τιτλοφορεί: <<Homo deus – Η νέα ατζέντα του ανθρώπινου είδους>>, όπου εκεί μέσα, πιάνει στο στόμα του και τον Επίκουρο. Διότι, στις παρενθέσεις με κάποια σχόλιά μου, αλλά ειδικά στην τελευταία παράγραφο, αυτό που θα δείτε και θα καταλάβετε είναι: το δόλιο και ανήθικο σχέδιο που έχει στο μυαλό του, αυτός κι οι όμοιοί του. Και φυσικά, πρώτα απ’ όλα, θα θέλαμε να αναφέρουμε ότι: κάθε άλλο παρά συνωμοσιολογούμε, αλλά όλα όσα επιχειρηματολογήσουμε, εμείς θα τα στηρίξουμε στη Φύση και στη φύση των ανθρώπων, όπως τα πραγματεύεται, εδώ και 2300 χρόνια και μέχρι σήμερα, η επικούρεια φιλοσοφία. Κάτι το οποίο δεν κάνει ο ίδιος, και το αποκρύπτει περίτεχνα, και συνεχώς στα γραφόμενά του και ειδικά, όταν αναφέρεται στον πραγματιστή Επίκουρο!
Γράφει, αυτό το καλόπαιδο: «Εκτός από την αθανασία (που είναι το πρώτο μεγάλο σχέδιο), το δεύτερο μεγάλο σχέδιο στην ανθρώπινη ατζέντα θα είναι μάλλον η ανακάλυψη των κλειδιών για την ευτυχία».
(Σχ.: Ουάου, για να μην αναρωτιέσαι, εσαεί, πού έβαλες τα κλειδιά του σπιτιού ή του αυτοκινήτου σου, θα στα βρίσκει πάντα ο Νόα-Νώε!). 😛
Και συνεχίζει… «Σε όλη την ιστορία, πολυάριθμοι στοχαστές, προφήτες και απλοί άνθρωποι όρισαν την ευτυχία και όχι την ίδια τη ζωή ως υπέρτατο αγαθό. Στην αρχαία Ελλάδα, ο φιλόσοφος Επίκουρος εξηγούσε ότι η λατρεία των θεών είναι χαμένος χρόνος».
(Σχ.: Αλήθεια ε?! αυτό εξηγούσε ο Επίκουρος, κι αυτό γράφει ο Διογένης Λαέρτιος, για τον βίο αυτού του Σοφού ανδρός? Αυτά γράφουν οι σωζόμενες πηγές, κι όχι για την ευσέβεια που επέδειξε ο ίδιος προς τους θεούς και τις γιορτές της πόλης του? Ο Επίκουρος δεν ήταν που είπε ότι: ο σοφός στις γιορτές της πόλης του, θα ευχαριστιέται περισσότερο από όλους τους άλλους? Τι ήταν ο Επίκουρος αυτός που θα πήγαινε ενάντια σε αυτό που έθεσαν οι άνθρωποι, ως ένας από τους λόγους της κοινωνικής τους συνοχής? Όπως κοινωνική συνοχή ήταν κι ο σεβασμός του, και η ενσυναίσθηση-το ανθρώπινο ενδιαφέρον του για την οικογένεια και τους πολλούς φίλους του. Και αλήθεια, πού είπε ο Επίκουρος, ότι την ίδια τη ζωή δεν την θεωρούσε υπέρτατο αγαθό? Και πώς θα εφαρμοστεί η φιλοσοφία του δίχως ζωή και μέσα στη ζωή?).
Και συνεχίζει … «Ο Επίκουρος είπε, ότι δεν υπάρχει ζωή μετά θάνατον και ότι η ευτυχία είναι ο μοναδικός σκοπός της ζωής» (Σχ.: Ναι το είπε, ότι δεν υπάρχει ζωή μετά θάνατον, αλλά γιατί το είπε και πώς αυτό το είπε? Και για ποιά ευτυχία μίλησε ο Επίκουρος? Τι σημαίνει «ευ+τυχία», μήπως σημαίνει «καλή τύχη»? Ο σοφός δεν βασίζει τίποτα στην τύχη διότι, όλα τα επιμετρά σύμφωνα με τα όριά του-τις δικές του δυνάμεις που απέκτησε με τη φρόνηση και τη λογική του. Και τα επιμετρά με τις αισθήσεις και τα συναισθήματά του ερευνώντας τις αιτίες των φαινομένων και της πραγματικότητας που μας περιβάλλει, ώστε να επιτύχουμε πρακτικά: το Ηδέως & Καλώς ζην. Αυτά, μήπως σου λένε τίποτα? Όχι, αυτά, δεν του λένε τίποτα!).
Και συνεχίζει… «Οι περισσότεροι άνθρωποι στην αρχαιότητα απέρριπταν τον επικουρισμό, ο οποίος όμως σήμερα αποτελεί καθιερωμένη άποψη».
(Σχ.:. Όταν βλέπεις την επικούρεια φιλοσοφία ως «επικουρισμός»– να προσέχεις αυτή τη κατάληξη «-ισμός», που μετατρέπει την επικούρεια φιλοσοφία σαν ένα «σύστημα» όπου το πρόσωπο χάνει την ταυτότητα και την μοναδικότητά του – αφού για αυτό το καλόπαιδο και τους ομοίους του- το να έχεις ρίζες, ταυτότητα και μοναδικότητα είναι μία «άποψη» και όχι, θέση και ύπαρξη, και νόημα και ζωή. Και για πες μας, σε ποια αρχαιότητα οι περισσότεροι άνθρωποι απέρριπταν τον επικουρισμό, όταν στην ελληνιστική-ρωμαϊκή εποχή, αυτή είχε εξαπλωθεί σε όλα τα πέρατα του Κόσμου? Αλλά, όταν ακούς κι αυτό ότι: ο «επικουρισμός» σήμερα, είναι πλέον μια «καθιερωμένη άποψη» είναι να σκάς στα γέλια αλλά εδώ, φίλτατοι, είναι ταυτόχρονα και να κλαίς, γιατί αυτό κρύβει μια δόλια σκοπιμότητα! Έχει καθιερωθεί ο επικουρισμός, λέει, αλλά το θέμα είναι στο πώς έχει καθιερωθεί ή θα καθιερωθεί: Ως επικουρισμός ή ως ένας παραλυμένος στωϊκισμός ? Εδώ σας θέλω, γιατί εδώ ανέκαθεν ήταν, κι ακόμη είναι όλο το ζουμί της όλης υπόθεσης!!!)
Και συνεχίζει… «Διότι, ο σκεπτικισμός απέναντι στη ζωή μετά θάνατο δεν κάνει την ανθρωπότητα να αναζητά μόνο την αθανασία, αλλά και την επίγεια ευτυχία. Γιατί ποιός θα ήθελε να ζήσει για πάντα σε μια αιώνια δυστυχία?»
(Σχ.: Ποιός ζει για πάντα, άνθρωπέ μου? Ούτε ακόμη κι αυτός ο Ήλιος μας δεν θα υπάρχει για πάντα! Μα, σε ποιόν πουλάς αυτό το «για πάντα» που είναι φύκια για μεταξωτές κορδέλες? Εκείνο που είπε και τόνισε ο Επίκουρος στο «περί του πόθου για αθανασία» και στην επιστολή του προς Μενοικέα είναι ότι: «ο Σοφός ούτε την ζωή περιφρονεί και ούτε φοβάται να μη ζει, επειδή ούτε η ζωή είναι βάρος γι’ αυτόν και ούτε θεωρεί ότι είναι κακό το να μη ζει. Όπως ακριβώς δεν προτιμά πάντοτε το περισσότερο αλλά το πιο ευχάριστο φαγητό, έτσι και με τον χρόνο της ζωής του δεν απολαμβάνει τον περισσότερο αλλά τον πιο ευχάριστο»…αυτό εσένα σου λέει τίποτα? Όχι, ούτε αυτό του λέει κάτι!)
Και συνεχίζει… «Για τον Επίκουρο, η επιδίωξη της ευτυχίας ήταν μια προσωπική αναζήτηση». (Σχ.: σοβαρά τώρα? Προσωπική αναζήτηση μόνο? Και τη φιλία που την θεωρεί αθάνατο αγαθό και τη μεγαλύτερη αξία μέσα σε μια κοινωνία, για να είναι συνεκτική και να επιβιώνει το είδος μας στο μακρινό μέλλον…και το Κοινωνικό συμβόλαιο του συμφέροντος (το περί Δικαιοσύνης) που πηγάζει εκ φύσεως σύμφωνα με τις κατά τόπους και χρόνους συνθήκες, ώστε να μην αλληλοβλαπτόμαστε οι άνθρωποι, σε μια οποιαδήποτε κοινωνία? Τι είναι αυτά για σένα?).
Και συνεχίζει… «Αντίθετα, (από τον Επίκουρο) οι σύγχρονοι στοχαστές τη θεωρούν συλλογικό εγχείρημα. Χωρίς κυβερνητικό σχεδιασμό, οικονομικούς πόρους και επιστημονική έρευνα, οι άνθρωποι δεν θα φτάσουν μακριά στην αναζήτηση της ευτυχίας. Αν η χώρα σας διαλύεται από πολέμους, αν η οικονομία στη χώρα σας βρίσκεται σε κρίση και η φροντίδα υγείας είναι ανύπαρκτη, το πιθανότερο είναι να είστε δυστυχισμένοι».
(Σχ.: θα μας πεις όμως, αυτοί οι «σύγχρονοι στοχαστές» οι αντίθετοι από τον Επίκουρο, οι οποίοι κάνουν «τους σχεδιασμούς τους», και κόπτονται για «την ευτυχία μας» – για μας, χωρίς εμάς – ποιοί είναι αυτοί και ποιους σκοπούς έχουν? Ή θα μας κρύβεις, σαν τον Πλάτωνα, ποιός θα είναι εκείνος ο βασιλιάς-φιλόσοφος, ποιοί οι φύλακες και οι νομοθέτες στην φανταστική ιδανική πολιτεία του? Άστο, γιατί όλα αυτά που ισχυρίζεσαι, μας τα είπαν κι άλλοι ονειροπαρμένοι ιδεαλιστές, και δεν μας λες τίποτα καινούργιο και καινοτόμο… copy paste, πλαστογραφίες και λογοκλοπές κάνεις, και να το κοιτάξεις λίγο, αυτό!) 😛
Και συνεχίζει… «Όταν ο Επίκουρος όριζε την ευτυχία ως υπέρτατο αγαθό, προειδοποιούσε τους μαθητές του ότι, για να γίνουν ευτυχισμένοι, χρειάζεται πολύ δουλειά». (Σχ.: η πολύ δουλειά τρώει τον αφέντη… πού είπε ο Επίκουρος ότι χρειάζεται πολύ δουλειά για να ζήσεις ηδέως και καλώς και δικαίως και φρονίμως, ώστε να κατακτήσεις την ευδαιμονία? Κι εκείνα τα δύο φάρμακα της τετραφάρμακου που είναι: «Το αγαθόν εύκτητον», και «το δεινόν ευεκκαρτέρητον», αφού βέβαια, υπερνικήσεις το φόβο του θανάτου και την εικόνα του θεού (σαν να είναι ένας μπαμπούλας), κι αφού θέσεις με τη φρόνηση τον αλγόριθμο των επιθυμιών σου, σύμφωνα με τα όριά σου ως ένα θνητό όν, τι είναι όλα αυτά? Όσο για το άλλο που αναφέρεις, ότι: ο Επίκουρος θεωρούσε τους άλλους «μαθητές» του… Όχι, ο Επίκουρους ούτε μαθητές του, ούτε οπαδούς του, θεωρούσε τους άλλους! Τους θεωρούσε και τους ένιωθε όλους ΦΙΛΟΥΣ του και αυτό το απέδειξε ΚΑΙ κατά τη διάρκεια του βίου του, αλλά ΚΑΙ με την τελευταία πράξη της ζωής του, την Διαθήκη του!!
Διότι ο σοφός, όπως είπε, μόνο ευγνωμοσύνη – με λόγια και έργα – μπορεί να τρέφει για τους φίλους του, είτε είναι παρόντες είτε απόντες! Και ο σοφός δεν παριστάνει ότι είναι σοφότερος από κάποιον άλλον…Και αν κάποιος τον διορθώσει σε ένα σφάλμα του, θα νιώσει μεγάλη χαρά… Και αν παραστεί ανάγκη, ακόμη και τη ζωή του θα θυσιάσει για ένα φίλο του! Αυτά, τα ΕΛΛΗΝΙΚΑ, σου λένε τίποτα? Όχι, αυτά τα ελληνικά, για αυτό το καλόπαιδο, είναι άγνωστα… και «it’s all Greek to him!)
Και συνεχίζει να γράφει στο βιβλίο του… «Τα υλικά επιτεύγματα από μόνα τους δεν μας ικανοποιούν για πολύ. Μάλιστα, το τυφλό κυνήγι του χρήματος, της δόξας και της απόλαυσης θα μας κάνει δυστυχισμένους».
(Σχ.: υπάρχει και το μη τυφλό, το ολοφάνερο, ότι το χρήμα και η δύναμη είναι τα εξ’ερειστικά μέσα δηλαδή, αυτά που στηρίζουν το Ηδέως & Καλώς ζην δηλαδή, την επιβίωση… γιατί δίχως τα λεφτά που στηρίζουν και τη δυνατή άμυνα της χώρας σου, θα έλθει η Χ(Γ)αμάς και θα σου διαλύσει τα ήπατα, όπως είδαμε πρόσφατα, να γίνεται στη χώρα σου. Αλλά, αυτά τα λες για τους άλλους… για τη χώρα σου, όπου εκεί το πολύ χρήμα στηρίζει και την ισχύ της άμυνας και της επίθεσης της χώρας σου είναι καλά? Μα πόσο ψεύτες και υποκριτές καταντήσατε… εσύ, η Μάρα, η Σάρα και το κακό συναπάντημα?!). 😛
Και συνεχίζει… «Ο Επίκουρος συνιστούσε για παράδειγμα, να τρώει και να πίνει κανείς με μέτρο και να συγκρατεί τις σεξουαλικές του ορέξεις».
(Σχ.: Καταρχάς, ο Επίκουρος δεν μίλησε για μέτρο, μίλησε για το ΦΥΣΙΚΟ ΟΡΙΟ και το φυσικό όριο το θέτει το ίδιο το στομάχι. Ιδού, τι είπε ο ίδιος:
LIX.(59) Ἄπληστον οὐ γαστήρ, ὥσπερ οἱ πολλοὶ φάσιν, ἀλλ ἡ δόξα ψευδὴς ὑπὲρ τοῦ γαστρὸς ἀορίστου πληρώματος. Δηλαδή: «Άπληστη δεν είναι η κοιλιά, όπως οι πολλοί λένε, αλλά η ψευδής γνώμη υπέρ του ότι η κοιλιά δεν γεμίζει ποτέ». αποδ. Τάκης Παναγιωτόπουλος.
Όσο για το να συγκρατείς τις σεξουαλικές σου ορέξεις με «μέτρο», ο Επίκουρος δεν λέει να τις συγκρατείς με μέτρο, λέει να τις ΕΛΕΓΧΕΙΣ σύμφωνα με τα όριά σου, και να επιμετράς με τη φρόνησή σου, αν αυτές οι ορέξεις ή επιθυμίες σου, θα σε οδηγήσουν στην ηδονή ή στο πόνο καθώς και τον ερωτικό σου σύντροφο. Πείθομεν και Πείσομεν τη φύση μας, δεν την ξεριζώνουμε ούτε την συγκρατούμε συνεχώς, την ελέγχουμε και με τη φρόνηση μας, την πείθουμε γλυκά, ωραία, απαλά και μαλακαααά). 😛
Και συνεχίζει, να γράφει… «Μακροπρόθεσμα, έλεγε ο Επίκουρος, μια βαθιά φιλία θα μας δώσει περισσότερη ικανοποίηση απ’ ό,τι ένα ξέφρενο όργιο. Ο Επίκουρος σκιαγράφησε μια ολόκληρη ηθική με πράγματα που πρέπει και που δεν πρέπει να κάνουμε για να οδηγήσει τους ανθρώπους στο δύσκολο μονοπάτι της ευτυχίας».
(Σχ.: Τι σημαίνει «βαθιά» φιλία, πού αυτή στηρίζεται? Ποιοι είναι οι φίλοι (όπου εν κινδύνοις και πόνοις και χαραῖς αυτούς γιγνώσκεις?) Ποιά είναι τα κοινά μέσα/αρετές/αξίες και ποιός ο κοινός σκοπός των φίλων? Θα μας τα πείς αυτά ή θα αερολογείς και θα καταντάς και τη φιλία μια κούφια λέξη αντιπαραβάλλοντάς την, με ένα «ξέφρενο όργιο»? Τι διαλεκτικά κολπάκια είναι αυτά? Μάθε όμως, ότι ο Επίκουρος δεν σκιαγράφησε μια ολόκληρη Ηθική… Την Ηθική τη ΣΤΗΡΙΞΕ στην Φυσική (Φυσιολογείν) και στην μεθοδολογία του Κανόνα του (Γνωσιολογείν) μεταπηδώντας ΕΥΚΟΛΑ – και όχι δύσκολα – από το ένα στο άλλο θέτοντάς τα και τα τρία σε πλήρη σύζευξη και συστοιχία) 😛
Και συνεχίζει, επιμένοντας, ότι η ευτυχία δεν έρχεται εύκολα, κάποιοι πρέπει να κάνουν τον «μεγάλο σχεδιασμό» και την «μεγάλη επανεκκίνηση» για σένα, δίχως εσένα… Γράφει: «Όπως φαίνεται ο Επίκουρος είχε καταλάβει κάτι σημαντικό. Η ευτυχία δεν έρχεται εύκολα. Παρά τα πρωτοφανή μας επιτεύγματα στις τελευταίες δεκαετίες, δεν είναι καθόλου προφανές ότι οι σύγχρονοι άνθρωποι είναι σημαντικά πιο ικανοποιημένοι από τους προγόνους τους στο παρελθόν. Μάλιστα, υπάρχει το δυσοίωνο σημάδι ότι, παρά την αυξημένη ευμάρεια, άνεση και ασφάλεια, τα ποσοστά αυτοκτονιών στον ανεπτυγμένο κόσμο είναι επίσης πολύ υψηλότερα σε σχέση με τις παραδοσιακές κοινωνίες. Αφού, σύμφωνα με τον Μπένθαμ που στηρίζεται στον Επίκουρο, λέει ότι η ευτυχία δεν είναι παρά η απόλαυση και η απουσία πόνου και ότι πέρα από την απόλαυση και τον πόνο δεν υπάρχει καλό και κακό. Όποιος προσπαθεί να συναγάγει το κακό και το καλό από κάτι άλλο (πχ. όπως ο λόγος του θεού ή το εθνικό συμφέρον) σας κοροϊδεύει, όπως κοροϊδεύει και τον εαυτό του».
(Σχ.: μάγκες μου, ακούστε παράδειγμα ύπουλο και καταχθόνιο: ο λόγος του Θεού (το φανταστικό) είναι ίδιος με το εθνικό σας συμφέρον (το πραγματικό). Για τέτοια πονηριά και δολιότητα, μιλάμε!!)
Και συνεχίζει να γράφει, φανερώνοντας εδώ, το ρεζουμέ της όλης υπόθεσης… «Γιατί σύμφωνα με τις επιστήμες της ζωής η ευτυχία και η οδύνη δεν είναι τίποτα άλλο παρά διαφορετικές ισορροπίες σωματικών αισθήσεων. Δεν αντιδρούμε στα συμβάντα του εξωτερικού κόσμου, αλλά στις αισθήσεις μέσα στο σώμα μας. Κανείς δεν υποφέρει επειδή έχασε τη δουλειά του, επειδή χώρισε ή επειδή η κυβέρνηση ξεκίνησε έναν πόλεμο. Το μόνο πράγμα που κάνει τους ανθρώπους δυστυχισμένους είναι οι δυσάρεστες αισθήσεις στο σώμα τους».
(Σχ.: Καταρχάς μπερδεύεις τις αισθήσεις (όραση, ακοή, όσφρηση, γεύση, κλπ) με τα συναισθήματα (οδύνη-ηδονή). Κι αυτό το κάνεις σκόπιμα, για να φτάσεις στο σημείο να μας διαστρεβλώνεις την καθαρή εικόνα του Έλληνα ανθρώπου, ο οποίος οικοδόμησε τα πάντα, σύμφωνα με τις αισθήσεις και τα συναισθήματά του (ή όπως τα έλεγε, τα πάθη του) καθώς με αυτά, ΕΠΙΜΕΤΡΟΥΣΕ αποκτώντας τις Γνώσεις του, για τον κόσμο και την πραγματικότητα που μας περιβάλλει. Και μπερδεύεις τον Έλληνα – ελεύθερο, ευδαίμονα και γενναίο άνθρωπο, με ό,τι αφηρημένο και κούφιο έχεις στο μυαλό σου. Αλλά, στο μυαλό σου, έχεις κυρίως αυτό: Να διαστρεβλώσεις την επικούρεια φιλοσοφία και να την κάνεις να φαίνεται ως παραλυμένος στωϊκισμός. Αφού, αυτά λένε και μας συμβουλεύουν οι στωϊκοί: «πως σε κάθε περίσταση, να αδιαφορούμε για τα πράγματα αυτά καθαυτά καθώς μόνον οι κρίσεις μας γι’ αυτά έχουν σημασία. Αλήθεια, μα πώς ν’ αδιαφορήσεις για τις επιπτώσεις τους επάνω σου? Μόνο αν καταπνίγεις τα συναισθήματά σου. Εδώ, τους βρίσκουμε σε δυνατή συγγένεια με το βουδισμό και τους βουδιστές που θέλουν να επιτύχουν εκείνη τη Νιρβάνα κατάσταση που είναι μια πλήρης εγκατάλειψη από τα εγκόσμια και την πραγματικότητα της ζωής».
Κι έτσι, όπως ακριβώς το είπε κι εκείνος ο στωϊκός Επίκτητος: Σου πέθανε το παιδί? Μη κλάψεις, μη ταραχτείς και μη στενοχωρηθείς, διότι αυτό αποδόθηκε. Σου πέθανε η γυναίκα, ο άνδρας, ο αδελφός, η μάνα και ο πατέρας σου? Εσύ μη κλάψεις, διότι αυτοί αποδόθηκαν. Σου πήρανε το χωράφι ? Μην ταραχτείς, διότι αυτοί που σου το πήρανε, εσύ θα λες απλά ότι είναι κακοί, αφού σου το δανείσανε, κι ότι αυτό αποδόθηκε πίσω στους κυρίους-αφέντες που στο δανείσανε. Έχασες τη δουλειά σου, χώρισες με τον/την σύντροφο σου, ξεκίνησε η χώρα σου πόλεμο? Εσύ μην κλάψεις, και μην ταραχτείς, γιατί αν νιώσεις αυτό το συναίσθημα τότε φταίνε μέσα σου «οι αισθήσεις», κι αυτές πρέπει είτε να τις καταπνίγεις είτε να τις μαστιγώνεις με ένα μαστίγιο, από το πρωί ως το βράδυ.
Eεε, ναρκισσιστικό καλόπαιδο, πού είναι τα συναισθήματα – και πώς θα φτάσεις στην ενσυναίσθηση της αλληλεγγύης – όποτε ο άλλος δίπλα μας, μας λέει για κάτι που τον ταράζει και τον πονά?! Αα, εμείς θα του πούμε, όσα λες, τίποτα δεν είναι αληθινό…γιατί, εμένα, αυτό που με ενδιαφέρει, πάνω απ’όλα, είναι να μην διαταράξω τις «αισθήσεις» μέσα στο σώμα μου ! Αυτά που διαδίδεις, καμία σχέση δεν έχουν με τον Επίκουρο και τη φιλοσοφία του. Αυτά που γράφεις και διαδίδεις σκοπό έχουν να διαστρεβλώσουν την φιλοσοφία του, ώστε να φαίνεται ότι είναι: ένας παραλυμένος στωϊκισμός!
Όχι, ναρκισσιστικό καλόπαιδο, ο Επίκουρος είπε ότι ο Σοφός άνθρωπος, θα έχει τη μεγαλύτερη ευαισθησία σχετικά με τις συγκινήσεις, από οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο, κι αυτό δεν θα σταθεί εμπόδιο στη σοφία του. Κι αν ακόμη γύρω του ο κόσμος γκρεμίζεται, θα κλάψει, θα λυπηθεί και θα βογκήξει, και μετά όταν το συναίσθημα της λύπης ξεσπάσει, τότε θα μαζέψει με τη λογική του, όλα τα κομμάτια του, για να ξανακτίσει όλα όσα του γκρεμίστηκαν. Κι όλα αυτά για να καλύψει κάθε κενό νοήματος που καταβάλει την ύπαρξή του. Κι αυτό το κενό, θα το γεμίσει μεταθέτοντάς το αλλού με όμορφες, ανθρώπινες έως και πανανθρώπινες πράξεις. Γιατί ο άνθρωπος που περιγράφεις, σε αυτό το βιβλίο σου, δεν είναι ο άνθρωπος που υπάρχει ΕΛΛΗΝΙΚΑ, ανά την οικουμένη. Γιατί το να υπάρχεις ελληνικά, σημαίνει ότι: συναισθάνεσαι και συμπονάς τον Άνθρωπο. Πώς αλλιώς, ο άνθρωπος είναι το πιο τραγικό αλλά, και το πιο μεγαλειώδες πλάσμα μέσα στο Σύμπαν. Όσο για σένα, και τους ομοίους σου, να βάλετε «τις ατζέντες με την μεγάλη επανεκκίνηση» εκεί που ξέρετε!) 😛
Συμπέρασμα: Ειλικρινά, τι να πρώτο-σχολιάσεις σε όλα αυτά που γράφει αυτό το καλόπαιδο, για τον Επίκουρο? Τα στωϊκά πονηρά ναρκισσιστικά ανθρωποειδή, διαστρεβλώνουν την επικούρεια φιλοσοφία, για να χώσουν πάλι τον παραλυμένο στωϊκισμό τους, από την πίσω πόρτα. Γιατί ο στωϊκισμός το μόνο που παρασκευάζει είναι: Υποταγμένα και υπάκουα δουλάκια στους αφέντες τους, για να πετυχαίνουν αυτοί τους δόλιους σκοπούς τους, κι αυτό που αυτοί, μονίμως επιδιώκουν είναι: να χειραγωγούν τους ανθρώπους και να τους κάνουν να ζούνε ως ανδράποδα, ώστε να τους απομυζούν με τους φόρους και να τους πετάνε ένα ξεροκόμματο που το λένε αλλιώς και «market pass». Ακριβώς, όπως έκανε στην Ρώμη, ο παραλυμένος στωϊκισμός, που έκοψε το Δέντρο που στήριζε τον ΕλληνοΡωμαϊκό πολιτισμό. Και το ίδιο επιδιώκουν να κάνουν κι αυτοί σήμερα: Να κόψουν το Δέντρο του Δυτικού Πολιτισμού και να το κάνουν, να καταρρεύσει συγκορμοδεντρόριζα (*) μαζί με όσους ελεύθερους, αξιοπρεπείς και γενναίους ανθρώπους έχουν απομείνει… και είναι αυτοί που στέκουν ακόμη αγέρωχοι και όρθιοι: σαν περήφανα λιοντάρια και όχι σαν φοβισμένα γατάκια!
Πράγματι, η Ιστορία, πολλές φορές, επαναλαμβάνεται σαν μια μεγάλη φάρσα, αν δεν γνωρίζεις και λίγο Θουκυδίδη!!!
(*) συγκορμοδεντρόριζα: δάνειο μιας λέξης του αείμνηστου στοχαστή και λεξιπλάστη Δημήτρη Λιαντίνη.
—————————————————
ΣΧΟΛΙΟ: στα «περί φιλίας: Τη φιλία, σαν αξία, τη θέτει σε αντιπαράθεση με το ξέφρενο όργιο!! Μα, ναι αφού, χρησιμοποιεί τη διαλεκτική μεθοδολογία (μέσα στο βιβλίο του αυτήν θα διακρίνεις καθαρά, και τη χρησιμοποιεί, για να φτάσει τη σκέψη των αδαών στις απόλυτες-ανεφάρμοστες ιδέες που έχει στο συγχυσμένο μυαλό του. Έτσι, χρησιμοποιώντας την διαλεκτική, κινείται πάντα σε δύο αντίθετα άκρα. Φαίνεται καθαρά, ότι το ύπουλο σχέδιό του και τα γραφόμενά του στα βιβλία του, τα στηρίζει στο οπλοστάσιο της Διαλεκτικής μεθοδολογίας. Γιατί, ναι μεν μιλάμε “περί φιλίας”, αλλά σε σχέση με κάτι άλλο πολύ ακραίο…και έτσι θα καταντήσει τελικά η φιλία, να είναι η “βαθιά” δηλαδή, μια κενή λέξη δίχως νόημα!!!
Για αυτό είπα παραπάνω, ότι ο σκοπός του είναι να διαστρεβλώσει τον Επίκουρο. Γιατί πράγματι, ο Επίκουρος και η φιλοσοφία του, ως το απαύγασμα όλης της ελληνικής φιλοσοφίας είναι του ελεύθερου-ευδαίμονα και γενναίου ανθρώπου, κι αυτός ο ελεύθερος άνθρωπος είναι το κόκκινο πανί όλων των ονειροπαρμένων και συγχυσμένων μυαλών!! Στους σημερινούς καιρούς που ζούμε, όλοι αυτοί που θέλουν να λέγονται και να είναι «επικούρειοι», έπρεπε να καρδιοκτυπούν, όπως καρδιοκτυπούσε ο επικούρειος Φιλόδημος όταν έγραφε την πραγματεία του “περί θεών”. Ήταν όταν κατάλαβε ότι όλος ο ανατολικός συρφετός, και ο παραλυμένος στωικισμός που στηρίχτηκαν, ήταν για να ανατρέψουν όλες τις αξίες, και να εξαφανίσουν το οικοδόμημα του τότε Ελληνο-Ρωμαϊκού Πολιτισμού!! Τώρα ό,τι έμεινε από εκείνο τον πολιτισμό και λέγεται Δυτικός πολιτισμός (με όλα τα καλά και τα κακά του) ήλθε η ώρα να καταστραφεί και να εξαφανιστεί μαζί μ’ όποια αξία και όποιο φυσικό αγαθό έχει απομείνει σε μια οποιαδήποτε συνεκτική κοινωνία, η οποία βάλλεται από παντού!!! Και όποιος δεν βλέπει μπροστά του τον μεγαλύτερο Μεσαίωνα που έρχεται λυπάμαι, αλλά θεωρώ πως εθελοτυφλεί.