Σκέψεις και σχόλια ενός σύγχρονου Επικούρειου. «Η ευσέβειά του προς τους θεούς και η αγάπη του προς την πατρίδα δέν περιγράφεται με λέξεις» αναφέρει ο Διογένης ο Λαέρτιος για τον Επίκουρο. Ποιοί είναι όμως οι θεοί του Επίκουρου; Πώς μπορεί να συμπλεύσει η καθαρά υλιστική φιλοσοφική του θεώρηση με την έννοια της θεότητας; Ποιά είναι […]
Ένα οδοιπορικό στις απαρχές της γλώσσας βασισμένο στο βιβλίο «Μελέτες στην Αρχαία Ελληνική Κοινωνία – οι πρώτοι Φιλόσοφοι» του George Thomson με την ματιά ενός σύγχρονου Επικούρειου Τί είναι εκείνο που κάνει την διαφορά ανάμεσα στον άνθρωπο και τα υπόλοιπα θηλαστικά; Μα η νοημοσύνη και η ομιλία. Ποιός μπορεί να αμφισβητήσει το ολοφάνερο; Είναι ακριβώς
( Αιτιοκρατία, παρέγκλιση, πλειότιμος λογική ) Μία Επικούρεια προσέγγιση με βάση τα σύγχρονα δεδομένα «Περί φύσεως» είναι ο πιο διαδεδομένος τίτλος συγγραμμάτων μεταξύ των Ελλήνων φιλοσόφων που προβληματίστηκαν πάνω στη προέλευση και την φύση του κόσμου στον οποίο ζούμε. Ξεπερνώντας τους μύθους και τις δοξασίες των παλαιοτέρων πρώτοι οι Ίωνες φυσικοί φιλόσοφοι επεχείρησαν να δώσουν
Οι φανταστικές επιβουλές της διανοίας αποτελούν το τέταρτο γνωσιολογικό κριτήριο του Επικούρειου Κανόνα, που κατά τον Διογένη τον Λαέρτιο προστέθηκε από τους Επικούρειους αλλά όχι από τον ίδιο τον Επίκουρο. Είναι αλήθεια όμως ότι ο όρος έστω και ελαφρά παραλλαγμένος αναφέρεται από τον ίδιο τον Δάσκαλο στην προς Ηρόδοτο επιστολή. Θεωρώ χρήσιμο να αναφέρω τα
Παίρνοντας αφορμή από τον Επικούρειο σοφό όπως μας τον παρουσιάζει ο Διογένης ο Λαέρτιος, μπήκα στον πειρασμό συνειρμικά να συλλογισθώ πώς θα έπρεπε είναι ο Επικούρειος Πολιτικός. Προκλητικό σε πρώτη άποψη, μιας και ο Δάσκαλος μας αποτρέπει από την ενασχόληση με την πολιτική χάριν της ψυχικής μας ηρεμίας και προτείνει να περνάμε μάλλον απαρατήρητοι (Λάθε
Ών η σοφία παρασκευάζεται εις την όλου βίου μακαριότητα πολύ μέγιστόν εστί η της φιλίας κτήσις. ( από όλα τα μέσα που επινόησε η σοφία για την επίτευξη της ευτυχίας το μεγαλύτερο είναι η απόκτηση φίλων). Ο γενναίος, περι σοφίαν και φιλίαν μάλιστα γίγνεται, ών το μέν θνητόν αγαθόν, το δέ αθάνατο.( ο ανώτερος άνθρωπος