“Ο Επίκουρος έλεγε ότι Φιλοσοφία είναι η δραστηριότητα, που με λόγους και συλλογισμούς υπηρετεί τον Ευδαίμονα βίο» ( Σέξτος ο Εμπειρικός ) Η Ευδαιμονία αποτελεί Κοινό στόχο όλων τωναρχαίων Ελληνικών Φιλοσοφικών Σχολών,τόσο κατά την Κλασσική όσο και κατά την Ελληνιστική περίοδο. Η έννοια της Ευδαιμονίας διαφέρει από εκείνη της Ευτυχίαςμε την οποία συχνά συγχέεται.Η τελευταία […]

Έπεσε στα χέρια του φίλου μας Ασημάκη Ασημακόπουλου ένα πολύ παλιό βιβλίο με τίτλο ΕΘΝΙΚΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ του έτους 1892. Παρατήρησε στην σελίδα 153 ένα άρθρο με τίτλο Η ΛΕΟΝΤΙΟΝ ΚΑΙ Ο ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ. Όπως ήταν φυσικό του γέννησε την περιέργεια και το διάβασε επιτόπου. Στην πρώτη συνάντησή μας αργότερα μου το διηγήθηκε. Με γέμισε κατάπληξη πώς

Η πορνεία αποτελούσε στοιχείο του βίου των αρχαίων Ελλήνων ήδη από την αρχαϊκή εποχή. Στις περισσότερες ελληνικές πόλεις και κυρίως στα λιμάνια, αποτελούσε σημαντική οικονομική δραστηριότητα απασχολώντας σημαντικό μέρος του πληθυσμού. Σε καμία περίπτωση δεν θεωρούταν παράνομη, οι πόλεις δεν την απαγορεύουν και η λειτουργία των οίκων ανοχής ήταν φανερή. Στην Αθήνα, στο μεγάλο νομοθέτη

Εδώ και χρόνια συζητούνται δύο ενδεχόμενα: α) Είτε ο Επίκουρος να ήταν άθεος, και να κρύφτηκε πίσω από μία θεολογία γιά να αποφύγει τις διώξεις, β) Είτε ο Επίκουρος να ήταν πράγματι ευσεβής και, ότι έλεγε το εννοούσε. Βέβαια ο Κικέρων αναφέρει ρητά ότι η Επικούρεια μέθοδος σκέψης δεν δέχεται διαζευκτικά διλήμματα αλλά αυτό είναι

<< Γιατί ναί μεν έτσι όπως έχει διαιρεθεί η γη, ο ένας έχει μία πατρίδα και ο άλλος άλλη. όμως ο κόσμος μας αυτός περικλείεται ολόκληρος σε μία περίμετρο και έτσι μία πατρίδα έχουμε όλοι, την γη ολόκληρη, και ο κόσμος είναι το κοινό μας σπίτι>>. (“καθ΄ εκάστην μεν γαρ αποτομήν της γής άλλων άλλη

Εισαγωγή Για τον Αντίνοο έχουμε ήδη μιλήσει και έχει αναρτηθεί η σχετική αναφορά στην ιστοσελίδα του Κήπου. Όταν ο Οδυσσέας γύρισε στην Ιθάκη και κατάφερε να βάλει στο στόχαστρο απέναντί του τους μνηστήρες, πρώτον σκότωσε τον Αντίνοο. Αυτόν δηλαδή που αντιμάχεται την νόηση, που συσκοτίζει και θολώνει την σκέψη. Στην Οδύσσεια, λοιπόν, ο συμβολισμός είναι