Αγαπητοί Φίλοι της Επικούρειας Φιλοσοφίας, λόγω των ημερών που απαιτούν μία εύθυμη διάθεση και φυγή από τα καθιερωμένα, πολύ περισσότερο στην παρούσα καταθλιπτική συγκυρία, η ομάδα μας αποφάσισε να συμβάλλει με την δημοσίευση δύο παλιότερων σατυρικών κειμένων συναφή βεβαίως με την Φιλοσοφία του Κήπου.
Το πρώτο κείμενο είναι μία ελεύθερη σατυρική απόδοση ενός κειμένου του Θεόφραστου, δεύτερου Σχολάρχη του Λυκείου μετα τον Αριστοτέλη, που αναφέρεται στα προβλήματα του γάμου και διερωτάται αν θα πρέπει να παντρεύεται ο Σοφός και το δεύτερο είναι η απάντηση της Λεόντιον, καθηγεμόνισσας του Κήπου, στον Θεόφραστο στο ίδιο σατυρικό ύφος. Το πραγματικό κείμενο της απάντησης της Λεόντιον δεν έχει διασωθεί επομένως είναι εξ ολοκλήρου προϊόν της νοσηρής φαντασίας του συγγραφέα!
Και τα δύο κείμενα έχουν Αριστοφανικές επιρροές που ταιριάζουν, πιστεύω, στο κλίμα των ημερών και δημοσιεύονται με την ελπίδα να προσφέρουν μια νότα χαράς και γέλιου που τόσο έχουμε όλοι μας ανάγκη.
Καλή ανάγνωση!

ΘΕΟΦΡΑΣΤΟΣ: ΠΕΡΙ ΓΑΜΟΥ
(ΣΕ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΖΟΥΣΑ ΑΠΟΔΟΣΗ)
Του Δημήτρη Άλτα

Πρέπει να παντρεύεται ο Σοφός; Αν πληρούνται οι κατάλληλες συνθήκες, δηλαδή αν το γκομενάκι είναι όμορφο, τσουποτό, αν έχει όλα του τα δόντια, αν έχει καλούς τρόπους και κατάγεται από Σόι και αν αυτός είναι πλούσιος, γερός σαν ταύρος και ντούρος σαν οξιά μπορεί και ο Σοφός να πέσει στην λούμπα και να πει «δεν γαμείς ας πάει και το παλιάμπελο». Έλα όμως που όλα μαζί δεν γίνονται που νάχεις τον Δία μπάρμπα και την Αθηνά ξαδέλφη, ή άντε και να γίνονται που και που είναι η εξαίρεση, η παρέγκλιση που θα’λεγε και εκείνος ο θεομπαίχτης ο Επίκουρος κακή του ώρα, που μάζεψε στον Κήπο του κάθε καρυδιάς καρύδι, δούλοι, αφεντάδες, κυρές και πουτάνες όλοι ένα και χαλάει την πιάτσα ημών των original Σοφών. Διότι – δια να επανέλθουμε – κατά πρώτον ο Σοφός θα έπρεπε να διακόψει την βαθυστόχαστον μελέτη της Επιστήμης. Διότι ή θα παραδίδεται στην ηδονή της γυναικείας σάρκας, ή θα απολαμβάνει το νέκταρ της γνώσης που δίνει η μελέτη των βιβλίων. Κοντολογίς είτε με το κάτω κεφάλι θα ασχολείται είτε με το πάνω σύμφωνα και με την λογική του δασκάλου μου του Αρίστου, θεός ‘σχωρέστον, ψιλοδιχασμένη προσωπικότητα αλλά καλός άνθρωπος, μας άφησε και την Σχολή πεσκέσι ν’άχουμε να πορευόμαστε.
Αμ’ τα έξοδα που χρειάζονται αυτά που τα πας ! Καλλίτερα να συντηρείς τριήρη παρά σύζυγο! Ντουλάπες φορέματα και όχι ό,τι και ό,τι, από Dior και πάνω, δεκάδες ζευγάρια παπούτσια, να περπατάς στο σπίτι και να σκοντάφτεις πάνω τους, εσώρουχα για κάθε φαντασίωση, κοσμήματα με χρυσό και μαργαριτάρια, ποτέ fault bizou, έπιπλα εισαγωγής, κατά προτίμηση, να μην χωράς να περάσεις από τις συμπληγάδες (και μόλις τα καταφέρνεις να πέφτεις πάνω στα παπούτσια το κέρατό μου), υπηρέτριες και σπορ αμάξια και φυσικά συγκεντρώσεις με άλλες κλώσες για τσάι, κουμ-καν και κουτσομπολιό με κύριο θέμα φυσικά τους δύστυχους συζύγους τους!
Και το άλλο με την κρεβατομουρμούρα πώς τ’αντέχεις; Να σε ξυπνά καταμεσής της νύχτας και ν’αρχίζει το σφυροκόπημα με την γλώσσα της στα δύστυχα αυτιά σου με ταχύτητα που θα ζήλευαν και οι ρήτορες στην Εκκλησία του Δήμου! Και να είσαι υποχρεωμένος να απαρνηθείς την αγκάλη του Μορφέα για ακούσεις μετά της δέουσας προσοχής ό,τι παράπονο της κατέβει στο κεφάλι:
«Βλέπεις πως περιποιείται την πάρτη της εκείνη η ασχημομούρα η Φρύνη; Όταν βάφεται και κτενίζεται δείχνει ομορφότερη από μένα το τσόκαρο! Αλλα βέβαια! Τα δικά της καλλυντικά είναι Yves Saint Laurent ενώ εσύ με ξεγελάς με κινέζικα καρμοίρη! Και καλεί και τις καλύτερες κομμώτριες, και τις καλύτερες νυχούδες μέχρι και από την Ελευσίνα, και ντύνεται με σινιέ συνολάκια όλο πορφύρα και μετάξι που είναι πάλι της μόδας και φαίνεται κούκλα και ας έχει τρία στρέμματα κώλο και βυζιά πεσμένα!»
«Αμ’ η άλλη, εκείνο το κνώδαλο η Δημώ, που το παίζει ξύπνια και ας μην μπορεί να χωρίσει δύο γαϊδάρων άχυρα, πόσο την εκτιμούν στις συναναστροφές επειδή έμαθε απέξω κάνα δύο στίχους του Πίνδαρου και της Σαπφούς και κάτι ψιλά από Όμηρο πανάθεμά την, ενώ εμένα την δύστυχη μ’ έχουν συνέχεια στο φτύσιμο!»
«Γιατί όποτε περνά η γειτόνισσα την ξεγυμνώνεις με τα μάτια παλιοξεκούτη πορνόγερε; Τι παραπάνω έχει αυτή η τσούλα από μένα;»
«Γιατί χαμογέλασες προχθές στην Αγορά σ’ εκείνη την μικρή αλήτισα που πούλαγε κορδέλες; Κάτι της είπες μου φάνηκε. Ραντεβού κλείσατε;»
«Καημό το’χω, ρε καρμοίρη, να μου φέρεις μια φορά κάτι, όταν γυρνάς στο σπίτι. ΜΙΑ ΦΟΡΑ!!!! Ούτε ένα λουλούδι τόσα χρόνια που στραβώθηκε ο πατέρας μου και σε φόρτωσε στην καμπούρα μου! ΑΧΡΗΣΤΕ!!!»
Αλλά βέβαια το μαρτύριο του Σοφού δεν σταματά εδώ. Τσιμπούρι του γίνεται η γυνή! Όχι μόνο δεν μπορεί να δει ένα φίλο να πει μια μαλακία να χαλαρώσει, όχι μόνο δεν μπορεί να απολαύσει ένα συμπόσιο με την συζήτηση, το κρασί, την θεία μουσική των αυλητρίδων, να πιάσει και το κωλαράκι καμιάς καλλίπυγου εταίρας, χωρίς να υποστεί την βάσανον της γκρίνιας, αλλά είναι αναγκασμένος ο περίφημος και σεβαστός Φιλόσοφος να την σέρνει μαζί του σ’ όποια πόλη πάει να διδάξει σαν την χελώνα το καβούκι της!
Αν ο πατέρας της σε ξεγέλασε και αντί προίκας πήρες τ’ αρχίδια σου, είσαι αναγκασμένος μια ζωή να την ταΐζεις. Αν είναι πλούσια τότε την γάμησες! Θα στο κοπανάει μια ζωή και θα σε τραβάει από την μύτη σαν το βόδι! Και είτε θα κάνεις τον μαλάκα και θα κάτσεις, είτε θα πάρεις τα βουνά. Και να σε δώ μπαγάσα Επίκουρε πως θα αντικρούσεις εδώ την λογική του δασκάλου μου του Αρίστου!
Αλλά – για να επανέλθουμε – πείτε μου πώς θα διαλέξει ο Σοφός σύζυγο; Αν πας να αγοράσεις ένα άλογο, ένα ρούχο, ένα κύπελλο θα το κοιτάξεις από εδώ, θα το περιεργαστείς από εκεί, θα το δοκιμάσεις, θα σχηματίσεις μια σαφή ιδέα του τι αγοράζεις. Και λάθος να κάνεις μπορείς να το επιστρέψεις!
Με την γυναίκα παίρνεις γουρούνι στο σακί! Αν είναι υστερική, τρελή, ηλίθια, ανοικοκύρευτη, ψηλομύτα, αν βρωμάν τα χνώτα της ή κλάνει στο κρεββάτι, αυτά τα μαθαίνεις μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου. Και άντε μετά να την επιστρέψεις! Κάθεσαι και την ανέχεσαι και δεν λες κουβέντα!
Πάντοτε πρέπει να την κοιτάς στα μάτια, και να της κάνεις συνεχώς κομπλιμέντα για την θεϊκή ομορφιά της, τις τέλειες γραμμές της, την αρχοντική της αύρα και να μην παραλείπεις να την αποκαλείς συνεχώς «αγάπη μου», ιδίως όταν τσιλημπουρδίζεις με καμμιά πιτσιρίκα, για να μην σε πάρει πρέφα!
Πρέπει να την αποκαλείς Κυρά και Αφέντρα του σπιτιού, να ορκίζεσαι στο όνομά της, να εύχεσαι ο Δίας να σου κόβει χρόνια και να της δίνει μέρες, να φέρεσαι καλά στο Σόι της και ας σού’ρχεται να ξεράσεις, να είσαι ευγενικός με τους γνωστούς και τους φίλους της και ας ξέρεις ότι ανάμεσά τους κρύβονται εν δυνάμει ή ακόμα εν ενεργεία εραστές όπως θα ’λεγε και ο Αρίστος. Και ιδού το μέγα δίλημμα: Αν την αφήσεις να κάνει κουμάντο στο σπίτι σου θα καταντήσεις δούλος και κερατάς. Αν το παίξεις Κάργας και θελήσεις να επιβάλεις το δικό σου, θα σε κατηγορήσει πως δεν την εμπιστεύεσαι και θα σου σπάσει τ’ αρχίδια με τους καυγάδες και την γκρίνια!
Κάθε λίγο θα σου χτυπούν την πόρτα παράξενες γριές, τσιγγάνες, πλανόδιοι, πιτσαδόροι, ντελιβεράδες, ο υδραυλικός, ο ράφτης κ.ά. που αν τους επιτρέψεις την είσοδο κινδυνεύεις να μπάσεις και τον γκόμενο και να βγάλεις τα μάτια σου με τα ίδια σου τα χέρια. Αν τους κλείσεις την πόρτα κατάμουτρα, θα σου το παίζει προσβεβλημένη, ότι τάχα δεν την εμπιστεύεσαι και θα κάνει τα πάντα να σου γίνουν τα νεύρα κρόσσια!
Αλλά δεν βαριέσαι! Αν το’χει η κούτρα της να κατεβάζει ψείρες και σε πιθάρι να την κλείσεις και να βάλεις τον κέρβερο να την φυλάει, αυτή θα βρει τρόπο να στα φορέσει! Αν δεν το’χει είναι περιττό να την παίρνεις από πίσω. Γιατί με την βία σ’ αυτές τις περιπτώσεις δεν γίνεται τίποτα. Πιστή είναι μόνο εκείνη που όσο και αν την πολιορκούν οι γκόμενοι αυτή δεν χαμπαρίζει μία! Όπως η Πηνελόπη να πούμε του Οδυσσέα, αν και ο Όμηρος τυφλός ήτανε, μπορεί και να του διέφυγε καμία φάση, γι’ αυτό ας μην παίρνουμε και όρκο! Από τις υπόλοιπες, οι όμορφες αλλάζουν τον ένα γκόμενο μετά τον άλλο, οι δε άσχημες αρκούνται σε καμμιά ξεπέτα στα σκοτεινά και τα όρθια.
Τελικά είναι πολύ δύσκολο να κρατήσεις για τον εαυτό σου μόνο, αυτό που το επιθυμούν οι πολλοί αλλά και πολύ άσχημο να έχεις κάτι που κανείς δεν θα ήθελε να έχει. Δηλαδή, ή κερατάς θα είσαι να μην μπορείς να περάσεις από τα Προπύλαια ή μαλάκας. Εδώ σε θέλω εξυπνάκια Επίκουρε να μου βρεις την Τρίτη λύση!
Πάντως εγώ προτιμώ μία άσχημη σύζυγο και να έχω το κεφάλι μου ήσυχο, παρά μια ωραία και να μην ξέρω πως να προφυλαχτώ από το κέρατο! Γιατί το φρούριο που προσβάλλεται πανταχόθεν, μοιραίο είναι, κάποτε να υποκύψει και τότε άντε να βγάλεις άκρη τίνος είναι τα παιδιά!
Αν ζητούμε σύζυγο ικανή να φροντίζει τα του οίκου μας να μας περιποιείται στην αρρώστια και να συμπαραστέκεται στην μοναξιά μας, τότε σίγουρα πήραμε την ζωή μας λάθος! Καλύτερα να εμπιστευτούμε κάποιον Υπηρέτη που θα τον πληρώνουμε και θα εκτελεί ασχολίαστα τις προσταγές μας, παρά την γυναίκα που θα κάνει του κεφαλιού της και θα σε γράφει εκεί που δεν πιάνει μελάνη. Καλύτεροι συμπαραστάτες θα είναι κάποιοι υπηρέτες, οι φίλοι που σου έχουν υποχρέωση, παρά η γυναίκα που σου χρεώνει χρυσό κάθε κροκοδείλιο δάκρυ που θα χύνει και κάθε θεατρική φροντίδα για να σε πείσει να της γράψεις την περιουσία πριν τα κακαρώσεις. Αν η ίδια είναι άρρωστη σε θέλει εκεί στο κρεββάτι της δίπλα μπάστακα – ούτε για κατούρημα δεν μπορείς να πας – να συμπάσχεις και να βογκάς μαζί της. Και αν μεν, είναι αγαθή ψυχή, χαλάλι της και να την συμπονήσεις και να της συμπαρασταθείς στην γέννα, και να κλάψεις αν κινδυνέψει η ζωή της, αλλά αυτό είναι τόσο σπάνιο όσο να βρεις Σπαρτιάτισσα που δεν είναι λεσβία!
Αλλά ο Σοφός ποτέ δεν μένει μόνος ακόμα και στην μοναξιά του! Γιατί του συμπαρίστανται πνευματικώς και διαλέγονται μαζί του, όλοι εκείνοι οι ομοιοπαθείς μαλάκες που έζησαν επι γης από καταβολής κόσμου! Και όταν ανέβει και άλλο ο πυρετός και ενταθεί το παραλήρημα, τους παρατάει και αυτούς και διαλέγεται με τον θεό σε απευθείας σύνδεση.
Αν η απόφαση του Σοφού να παντρευτεί αποβλέπει στην τεκνογονία, προκειμένου να διαιωνιστεί το όνομά του, ή να εξασφαλίσει τα γηρατειά του, και την τύχη της περιουσίας του, τότε ο Σοφός είναι βλαξ με περικεφαλαία! Διότι χέστηκα εγώ έτσι και διαβώ τον Αχέροντα, αν κάποιος διαιωνίσει το όνομά μου, ιδίως αν με λένε Παπαδόπουλο! Και σιγά μην βασιστώ στον γιό μου να με γηροκομήσει που μπορεί να φάει το κεφάλι του με κανένα μηχανάκι ή να το ρίξει στην πρέζα και να τον μαζεύω λιάρδα απ΄ τα σοκάκια ή στην καλύτερη έτσι και επιβιώσει να παρακαλάει το κωλόπαιδο πότε θα τα κακαρώσει ο γέρος, για να ξεκοκαλίσει την περιουσία με τις γκόμενες!
Και όσο για την κληρονομιά κάλλιο να την αφήσεις σε κείνους τους φίλους και συγγενείς που γουστάρεις, παρά υποχρεωτικά σε τέκνα που μπορεί και να μην γουστάρεις! Και στην τελική αν είσαι δυσκοίλιος και δεν γουστάρεις ούτε τ΄ άντερά σου δώστα σε κανένα άσυλο να σε μνημονεύουν ή σε κανένα μοναστήρι να σε κοροϊδεύουν!

Εν Αθήναις 10ην του Γαμηλιώνος 54η Ολυμπιάδα
ΘΕΟΦΡΑΣΤΟΣ Ο ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ

ΛΕΟΝΤΙΟΝ: ΠΡΟΣ ΘΕΟΦΡΑΣΤΟΝ

Να λοιπόν που μάθαμε ότι τον σεβαστό Λυκειάρχη, τον απασχολεί σοβαρά ο γάμος! Τόσο που αποφάσισε να εκθέσει τους προβληματισμούς του κλούβιου μυαλού του σε περισπούδαστο σύγγραμμα, για να σύρει των γυναικών τα εξ ’αμάξης και να καταλήξει στο σοφό συμπέρασμα ο γελοίος, ότι στους άνδρες δεν συμφέρει ο γάμος σε καμμιά περίπτωση.
Γι’ αυτό και αποφάσισα φίλοι μου, δημόσια, και με παρρησία να υπερασπιστώ την τιμή των γυναικών της Αθήνας, αλλά και όλης της Ελλάδας, ξεμπροστιάζοντας τον μισογύνη και καταρρίπτοντας ένα προς ένα όλα του τα σαθρά επιχειρήματά.
Αν στους άνδρες δεν συμφέρει μια φορά ο γάμος στις γυναίκες δεν συμφέρει χίλιες! Γιατί σ’ αυτήν την κοινωνία που την φτιάξαν σαν τα μούτρα τους, αυτοί έχουν πάντα το πάνω χέρι. Και κατ’ αρχήν στα κορίτσια δεν δίνουν καν την στοιχειώδη μόρφωση! Μας θέλουν τούβλα για να μας χειρίζονται κατά πως γουστάρουν. Αυτοί μπορούν να διαλέξουν σύζυγο όποια τους γυαλίσει ή όποια έχει προίκα, εμάς όμως πρέπει να μας διαλέξει σύζυγο ο γεροξεκούτης ο πατέρας μας, ή το βλαμμένο ο αδελφός μας, κατά πως βολεύει στα συμφέροντά τους, και χεστήκανε για το τί θέλουμε εμείς ή ποιόν ποθεί η ψυχούλα μας. Και έχουν την απαίτηση να του καθόμαστε όποτε γουστάρει, να του κάνουμε παιδιά και να τον υπηρετούμε αγόγγυστα, να φροντίζουμε το βιός του και να τα φέρνουμε βόλτα στα οικονομικά του σπιτιού με όσα ευαρεστηθεί ο τσιφούτης να μας δώσει. Τώρα πώς γίνεται εμείς οι αμόρφωτες, να τα καταφέρνουμε μια χαρά στην διαχείριση του σπιτιού, και αυτοί οι μορφωμένοι να τα κάνουν μια ζωή μαντάρα με τα οικονομικά της πόλης αποτελεί μυστήριο!
Ούτε από το σπίτι μπορούμε να ξεμυτίσουμε μην τύχει και μας δει η γειτονιά και μας πουν πουτάνες! Μεγάλη προσβολή για την υπόληψη του αφέντη που θέλει το κούτελό του καθαρό και την φωλιά του λερωμένη! Λες και μέσα στο σπίτι αν μας γυρίσει το μυαλό δεν μπορούμε να μπάσουμε όποιο γκομενάκι μας γυαλίσει και να μην πάρει ο κόπανος χαμπάρι! Να, σαν την Κλεονίκη του Ευθύδημου ένα πράμα, που έβαλε την δούλα της στην πόρτα να κόβει χαρτάκια με σειρά προτεραιότητας! Και καλά κάνει το κορίτσι δηλαδή! Άσε τον μαλάκα τον γεροξεκούτη σου λέει, δεν πηδάει που δεν πηδάει, άστον να ξημεροβραδιάζεται στη Στοά με εκείνον τον μαυρoκαλιασμένο τον ψευτοφιλόσοφο τον Ζήνωνα, η μοίρα του το’χε άλλωστε να είναι κερατάς!
Αλλά είμαστε λέει ο αχαΐρευτος και πολυέξοδες! Εμείς που αρκούμαστε μόνο στα βασικά! Όλο τον χρόνο είμαστε κλεισμένες στο σπίτι! Και το σπίτι θέλει και αυτό το κάτι τις του για να είναι ζεστό και φιλόξενο, να χαίρεσαι να περνάς τις ώρες σου μέσα του. Και τα επιπλάκια του θέλει και την κουρτινούλα του, και τα μπιμπελό του, όχι μόνο την φωτογραφία του μαλάκα με το σόι του στον τοίχο να σου γυρίζει τ’ άντερα. Τις γιορτές περιμένουμε και εμείς οι καημένες για να χαρούμε, να δούμε λίγο κόσμο, κανένα γκομενάκι καινούργιο βρε αδελφέ! Ε! να μην έχεις ένα καινούργιο φορεματάκι, μια καινούργια γοβίτσα ένα βιζόν γιακά να βγεις στην Πασαρέλα; Άλλωστε κάθε γιορτή θέλει και τα δικά της! Καμμιά τουαλετίτσα για τα θεσμοφόρια πιο casual ντύσιμο για τα Ανθεστήρια, τζινάκι και farmer look για τα μεγάλα Διονύσια, Trekking εξοπλισμός για τα Παναθήναια! Τι να κάνουμε Γυναίκες είμαστε! Αν δεν είμαστε περιποιημένες αυτά τα Ζαβά οι άντρες, δεν θα παίρνουν τα μάτια τους από τις Εταίρες που άλλωστε είναι και η δουλειά τους να είναι πουτάνες!
Αλλά ούτε και πολιτικά δικαιώματα έχουμε, λες και δεν είμαστε άνθρωποι εμείς, ούτε την περιουσία μας μπορούμε να κάνουμε κουμάντο, αλλά πρέπει πάντα να έχουμε έναν ρεμπεσκέ πάνω από το κεφάλι μας, να κανονίζει τις υποθέσεις μας, λες και μάς δεν μας κόφτει! Να, εκεί είναι που ζηλεύω εκείνες τις σφιχτοκώλες τις Σπαρτιάτισσες με τα στητά βυζιά που μπορούν να κυκλοφορούν και να γυμνάζονται ελεύθερα, αλλά δεν βαριέσαι και εκεί το πανηγύρι κρατάει μέχρι τον γάμο. Μετά τα ίδια και χειρότερα. Αυτός κοιμάται στο στρατόπεδο και αυτή με την φωτογραφία του! Σεξ μετά την εκστρατεία, αν γυρίσει ζωντανός, και αν δεν έχει χάσει το πουλί του στην μάχη.
Αμ’ το άλλο που το πας! Που μπορεί να έρθει ο κάθε νταγλαράς στον άνδρα σου και να του πει:
Δικέ μου η γυναίκα σου
Τί η γυναίκα μου;
Δικέ μου πολύ την εγουστάρω έτσι τσουπωτή που είναι και λέω -αν δεν έχεις αντίρρηση –να της κάνω κάνα δυό τρία παιδιά!
Άντε με την ευχή μου και φύλαξέ μου ένα κανελλί με βούλες!

Πολιτισμένα πράγματα! Πολύ προχώ οι τύποι και μπράβο τους! Όσο για τις γυναίκες τους, περιμένουν την επόμενη εκστρατεία να την βρουν μεταξύ τους ή να ξεφαντώσουν με τους είλωτες να τους κάνουν νταντέλες και άντε μετά να έχουν οι μαύροι το κουράγιο να εξεγερθούν!

Αλλά ο Σοφός άνδρας έχει και πρόβλημα με την κρεββατομουρμούρα! Και που θα σε πετύχω εγώ, ρε κύριε, να σου πω τα παράπονά μου; Όλη μέρα κοπροσκυλιάζεις, άλλοτε στην Αγορά με τ’ άλλα ρεμάλια φιλοσοφώντας δήθεν, περί του νοήματος της ζωής και άλλοτε στην Εκκλησία του Δήμου χάνεις τον καιρό σου ακούγοντας μαζί με τ’ άλλα πρόβατα κενές ρητορείες, λες και σεις παίρνετε πια τις αποφάσεις για την πόλη. Και τα περισσότερα βράδια μπεκροπίνετε στα συμπόσια και οργιάζετε με αυλητρίδες, παλλακίδες και εταίρες και σε ξεφορτώνουν οι υπηρέτες στο σπίτι το πρωί λάσπη, παλιοβρωμιάρη.
Και ναι, κύριε, έχω πολλά παράπονα γιατί έμαθες να με υποτιμάς και σημασία να μην μου δίνεις! Κι όποιο θηλυκό περάσει από μπροστά σου το καρφώνεις με τα μάτια σου ξελιγωμένε μπερμπάντη! Σε μεγαλύτερη υπόληψη έχεις τις Εταίρες από την γυναίκα σου. Και όλο και κάποιο δώρο θα κάνεις σε κάποια εταίρα. Για την μητέρα των παιδιών σου που φροντίζει εσένα και το βιός σου ούτε ένα ευχαριστώ άθλιε!
Όσο για το σεξ άστο καλύτερα! Εδώ διψάει το σπίτι μας εμείς ποτίζουμε τις ξένες γλάστρες! Άσε και που όταν γίνεται κάτι συνήθως μου την πέφτεις μεθυσμένος σαν το ζώο, για να σου φύγουν οι κάψες, ιδίως αν δεν σου κάθισε η μικρή που έβαλες στο μάτι – χέστηκες για μένα – και όταν τελειώσεις μου γυρνάς την πλάτη και ροχαλίζεις σαν κάπρος! Και όταν εγώ έχω ορέξεις και τρίβομαι πάνω σου σαν ξαναμμένη γάτα, εσύ το παίζεις Βούδας – ξαναχέστηκες για μένα! Και τ’ ακούω κιόλας από πάνω, γιατί διακόπτω τον διαλογισμό του Σοφού!
Αλλά έχεις και την απαίτηση μετά απ’ όλα αυτά να σε περιποιούμαι στην αρρώστια σου! Κακό ψόφο κοπρόσκυλο, να πας να σε περιποιηθούν οι πουτάνες! Αλλά θέλεις και την εκτίμηση των παιδιών σου! Τι θράσος αλήθεια! Τα είδες να μεγαλώνουν; Ασχολήθηκες ποτέ με τα προβλήματά τους ρε ρεμάλι! Τί παραπονιέσαι λοιπόν που παρακαλάνε να τα κακαρώσεις να σε κληρονομήσουν;
Αλλά εγώ προσωπικά φίλοι μου δεν θ’ άντεχα μια τέτοια ζωή! Γι’ αυτό και προτίμησα την ζωή της Εταίρας. Τουλάχιστον έτσι, εγώ έχω το πάνω χέρι, διαλέγω εγώ ποιους θα’χω συντρόφους, έχω την ελευθερία μου και την ευκαιρία να συναναστρέφομαι όποιους θέλω, χωρίς να φοβάμαι τον κάθε ρουφιάνο! Άλλωστε, οι άνδρες τελικά, πράγματι εκτιμούν περισσότερο τις Εταίρες παρά τις συζύγους τους. Πάρτε παράδειγμα την Ασπασία την Μιλήσια και την Λαίδα!
Το μουνί σέρνει καράβι λένε στην Κόρινθο. Αλλά το μουνί της Ασπασίας έσυρε ολόκληρο Αθηναϊκό στόλο σε βοήθεια των Μιλήσιων όταν αυτοί πλακώθηκαν με τους Σαμίους τότε που έλυνε και έδενε ο Περικλής! Ο οποίος Περικλής, πάντρεψε την γυναίκα του και μητέρα των παιδιών του, την Τηλεμνήστη, δεύτερο χέρι με κάποιο κορόιδο και την προίκισε κιόλας για να συζήσει με την Ασπασία! Αυτό θα πει ακομπλεξάριστος άνθρωπος!
Αμ’ η άλλη η Λαίδα που έπαιζε στα δάχτυλα δύο κοτζάμ φιλοσόφους τον Διογένη και τον Αρίστιππο και άφηνε τον Δημοσθένη, τον διάσημο ρήτορα, να λιώνει απ΄τον καημό του για τα κάλλη της; Να μην αναφέρω την ακατανόμαστη που οργιάζει στον Παρθενώνα με εκείνο το ρεμάλι τον Δημήτριο!
Αλλά εγώ στάθηκα πιο τυχερή απ’ όλες αυτές! Γιατί ένα γκομενάκι που το γούσταρα, την είδε Επικούρειος, και έτσι ακολουθώντας τον, βρέθηκα στον Κήπο κι άλλαξε η ζωή μου από την μια μέρα στην άλλη! Πρώτη φορά ένοιωσα πως είναι να σε σέβονται πραγματικά και να σου φέρονται σαν ίσος προς ίσο. Και εκείνον τον Παππού τον μπάρμπα-Επίκουρο τον πέρασα στην αρχή για κομμάτι πειραγμένο, όταν τον άκουσα να λέει: «να φέρεσαι έτσι στην γυναίκα σου, ώστε να σε σέβεται και να μην σε φοβάται γιατί δεν την πήρες για υπηρέτρια, αλλά για σύντροφο της ζωής σου»! και άλλα τέτοια εξωγήινα! Αλλά να δεις που το εννοούσε! Και έτσι, έμεινα μαζί τους και έμαθα να ξεχωρίζω το χρήσιμο από το άχρηστο, το πραγματικό από τα φούμαρα. Να χαίρομαι αυτά που έχω και να μην ποθώ αυτά που δεν έχω. Και έμαθα να μην φοβάμαι τα φαντάσματα. Έμαθα ότι η φιλία είναι η βάση κάθε ανθρώπινης σχέσης και βρήκα τη στοργή και τη τρυφερότητα δίπλα στον γλυκό μου Μητρόδωρο που είμαστε πλέον αχώριστο ζευγάρι! Και άσε τον μίζερο τον Θεόφραστο να ψάχνει άσχημη γυναίκα για να μην του τα φορέσει! Τέτοια μυαλά πάν’ ασορτί με τα κέρατα. Γιατί κερατάς γίνεσαι δεν γεννιέσαι. Τουλάχιστον τα ελάφια είναι όμορφα!