Ας υποθέσουμε ότι υπάρχει ένας καθηγητής της φιλοσοφικής που διδάσκει την Κυνική φιλοσοφία. Όμως του αρέσει η πολυτελής ζωή, την οποία και διάγει. Για παράδειγμα φοράει παπούτσια μόνο Τίμπερλαντ. Επειδή είναι πανάκριβα.
Τι επίπτωση θα έχει αυτό το γεγονός στον καθηγητή;
Κανένα. Θα συνεχίζει την ζωή του και κανένας δεν έχει δικαίωμα να τον κατηγορήσει.
Ας υποθέσουμε τώρα ότι κάποιος είναι Kυνικός, και πράγματι μιλάει για την Κυνική φιλοσοφία και ζει ως κυνικός, με ολιγάρκεια κλπ. Είναι δηλαδή συνεπής, δηλαδή αξιόπιστος.
Ας υποθέσουμε τώρα ότι αυτός ο κυνικός αρχίζει να ζει πολυτελή ζωή, για παράδειγμα φοράει παπούτσια μόνο Τίμπερλαντ, κυκλοφορεί μόνο με ταξί και άλλα πολλά.
Ποια θα είναι η επίπτωση;
Θα πάψει να υπάρχει ως Kυνικός. Μπορεί να είναι ένας άνθρωπος με καλό γούστο, αλλά Kυνικός δεν θα είναι.
Και αυτό επειδή θα υπάρχει ηθικό κενό.
Δηλαδή, δεν θα υπάρχουν οι ηθικές αρχές της φιλοσοφίας του, στις οποίες θα βασίζει τον τρόπο ζωής του.
Άραγε, θα στηριζόσασταν επάνω του, για να ανακαλύψετε τι είναι η Kυνική φιλοσοφία; Όχι βέβαια. Μπορεί ο ίδιος να συνεχίζει να μoστράρεται για Kυνικός, αλλά στο τέλος όλοι θα τον αντιμετωπίζουν σαν ένα παπουτσωμένο σκύλο.
—//—
Τώρα ας χρησιμοποιήσουμε την αναλογία του Κανόνα. Για να μην μπερδευόμαστε, όταν λέμε αναλογία, εννοούμε ίδιες δομές. Δηλαδή οι σχέσεις που συνδέουν τα επιμέρους να είναι όμοιες.
Στην αναλογία μας, λοιπόν, στην θέση του Κυνικού να βάλουμε έναν Επικούρειο. Που οι ενέργειές του δεν βασίζονται στις ηθικές αρχές της Επικούρειας φιλοσοφίας. Αντίθετα, άλλα λέει και άλλα κάνει. Στα λόγια διδάσκει τον όμορφο κόσμο της Επικούρειας ηθικής, αλλά, στην πράξη, στην πραγματική ζωή, βγάζει την μιζέρια του.
Δηλαδή εδώ, άραγε, αντί για παπουτσωμένο σκύλο, θα έχουμε τον παπουτσωμένο γάτο;
– Όχι ακριβώς.
Διότι ο παπουτσωμένος γάτος του παραμυθιού στο τέλος κέρδισε.
Αλλά ας μεγαλώσουμε λίγο την εικόνα:
Οι προφέσορες, ως γνωστόν, λειτουργούν με αλλαξωκολιές (με το μπαρδόν). Δηλαδή σε καλώ να μιλήσεις σε εκδήλωση που οργανώνω, με καλείς να μιλήσω σε εκδήλωση που οργανώνεις και, τελικά, ανεβάζουμε το κασέ μας και οι δύο.
Εσύ όμως παπουτσωμένε, καλείς, αλλα δεν θα σε καλέσουν. Οπότε από την παραπάνω κακιά λέξη που ανέφερα, θα βγάλεις το πρώτο συνθετικό ¨αλλαξώ¨ και θα σου μείνει το δεύτερο συνθετικό.
Τελικά, αν δεν εφαρμόζεις αυτά που λες, τότε τι παριστάνεις;
Το καρναβάλι των ημερών;
Εξαιρούνται φυσικά οι παπουτσωμένοι που θα χρησιμοποιήσουν και τα δύο συνθετικά, δηλαδή θα προσφέρουν για να εκμεταλλευτούν στην συνέχεια τα κονέ των προφεσόρων.
Δηλαδή οι πραγματικοί παπουτσωμένοι γάτοι.
Γειά σας γατάκια !!!
Άντε και του χρόνου !!
Γεώργιος Καπλάνης
20/2/2020
(Ανήμερα Τσικνοπέμπτης)