Διαβάσαμε στις ειδήσεις:

Ο 58χρονος E.Μ, συνταξιούχος καθηγητής από τη Σάμο έδωσε τέλος στη ζωή του την Παρασκευή πέφτοντας από το Κάστρο του Μολύβου.

Ο Ε. Μ που είχε εγκατασταθεί εδώ και δέκα χρόνια μαζί με τη σύντροφό του στη Συκαμιά. Στο νησί συνεργαζόταν με εφημερίδα της Μυτιλήνης, ενώ είχε αφοσιωθεί στη συγγραφή ποιημάτων. Την Παρασκευή όμως αποφάσισε να βάλει τέλος στη ζωή του βυθίζοντας στο πένθος τους δικούς του ανθρώπους.
Διαβάστε το σημείωμά του, που δημοσίευσε το lesvosnews.net

ΕΛΛΑΔΑ 20/9/2013

«ΠΡΟΣ ΗΜΑΣ:
– ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΛΑ ΤΑ ΚΡΑΥΓΑΛΕΑ ΚΑΙ ΒΔΕΛΥΡΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΚΥΡΙΕΥΣΕΙ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΣΑΝ ΕΝΑΣ ΚΥΚΛΟΣ ΝΟΗΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΟΡΧΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ. ΕΧΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΟΤΙ ΕΝΑΣ ΚΟΚΚΟΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΩΤΕΡΟΣ ΑΠΟ ΕΝΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΕΝΕ ΠΛΗΡΕΙ ΝΗΦΑΛΙΟΤΗΤΙΑ-ΟΠΩΣ ΟΤΑΝ ΜΥΡΙΖΕΙΣ ΓΙΑΣΕΜΙ-ΑΠΕΦΑΣΙΣΑ ΜΗ ΔΥΝΑΜΕΝΟΣ ΠΛΕΟΝ ΝΑ ΥΦΙΣΤΑΜΑΙ ΤΟ ΕΙΔΕΧΘΕΣ ΑΛΓΟΣ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ, ΤΗΝ ΕΚΟΥΣΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΟΥ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΜΟΥ ΚΥΚΛΟΥ._
ΕΡΡΩΣΘΕ!»

Με γέμισε θλίψη και αυτή η είδηση.
Δουλειά (παλιοδουλειά) της ειμαρμένης των Στωϊκών άραγε;
Προδιαγεγραμμένη πορεία σε ένα άτεγκτο αιτιοκρατικό σύστημα του Δημόκριτου άραγε;
Πως θα μπορούσε άραγε να κλείσει την πόρτα κατάμουτρα στον πόνο και να ανοίξει τα παράθυρα της χαράς;
Θα το μπορούσε ο οποιοσδήποτε ίσως, αν, ως ” κύκλο νοήματος ” αντιλαμβανόταν την ικανοποίηση των αναγκών, αν, αντί για σκότος έβλεπε απλώς τον αισθητό κόσμο, την φύση των πραγμάτων, που εντυπώνεται ως σκότος μόνον μπροστά στην λάμψη των ιδανικών.
Αν ο “κόκκος της αλήθειας” ήταν η ηδονή, και το “οικοδόμημα των ψευδαισθήσεων” ο πόνος, που έπρεπε να τον αποφύγουμε σαν να ήταν πονόδοντος.
Αν το “άλγος των κοινωνικών συνθηκών” το αντικαθιστούσε η χαρά από την παρέα των φίλων.
Δηλαδή τίποτε το λαμπερά ιδανικό, τίποτε το απόλυτο.
Έρχονται στιγμές που νοιώθω μίσος για τον Πλάτωνα.

Γεώργιος Καπλάνης