Ας υποθέσουμε ότι εγώ είναι η Κεντρική Τράπεζα και εσείς η κοινωνία. Υπάρχει ένα ποσό 1.000 ευρώ που διακινείται μεταξύ σας για φαγητό, γιατρούς κλπ, δηλαδή η κυκλοφορία του καλύπτει τις καθημερινές σας ανάγκες. Αρχίζετε όμως να έχετε και άλλες ανάγκες για καλύτερο αυτοκίνητο, ταξίδια κλπ. Τότε εγώ σας δανείζω 6.000 ευρώ, με την υποχρέωση να μου επιστρέψετε πίσω 7.500 με τους τόκους. Άρα στην κοινωνία σας κυκλοφορούν 1.000 ευρώ που είχατε και 6.000 που σας δάνεισα, σύνολο 7.000 ευρώ. Είστε όμως υποχρεωμένοι να μου επιστρέψετε 7.500 ευρώ. Τα επιπλέον 500 ευρώ δεν υπάρχουν πουθενά για να βρείτε και να μου τα δώσετε. Η παγίδα έχει στηθεί. Επειδή λοιπόν αρχίζετε και ζορίζεστε, εγώ, για να σας διευκολύνω, σας δίνω και άλλο δάνειο 3.000 ευρώ αλλά με τους τόκους θα μου επιστρέψετε 4.000 ευρώ. Ας τα υπολογίσουμε 1.000 +6.000 +3.000 = 10.000 ευρώ κυκλοφορούν στην κοινωνία. Και η κοινωνία πρέπει να επιστρέψει 7.500 + 4.000 = 11.500. 11.400 – 10.000 = 1.500. Τα 1.500 επί πλέον που θα τα βρείτε; Δεν υπάρχουν πουθενά. Έχω ήδη δημιουργήσει ασφυξία στην αγορά. Τότε εγώ πάνω στην απελπισία σας, σας δίνω την τελευταία ευκαιρία. Σας προσφέρω βραχυπρόθεσμα δάνεια ορίζοντας το βραχυπρόθεσμο ποσό ώστε να μη προλάβετε να πληρώσετε. Και μετά σας τα παίρνω όλα: λεφτά, ακίνητα, αξιοπρέπεια, ελευθερία.
Θέλετε απόδειξη;
Ακούστε τι λέει ένα υπόμνημα μιας Επιτροπής Τραπεζιτών που φυλάγεται στα Αρχεία της Αμερικανικής Γερουσίας: Το έγγραφο εκδόθηκε το έτος 1891. Λέει:
«Την 1η Σεπτεμβρίου 1894 δεν θα ανανεώσουμε τα δάνειά μας. Θα απαιτήσουμε την εξόφλησή τους. Δεν θα συμβιβαστούμε και θα υποθηκεύσουμε την γη. Μπορούμε να πάρουμε τα 2/3 από τις φάρμες δυτικά του Μισισιπή και χιλιάδες φάρμες ανατολικά στις τιμές που εμείς θα επιθυμούμε. Στην συνέχεια οι αγρότες θα γίνουν ενοικιαστές της γης, όπως στην Αγγλία.
Αυτό συμβαίνει και σήμερα.
Εξ άλλου το είχε πει και ο Βασιλιάς ο Σοφός Σολομών, ότι οι άνθρωποι πρέπει να είναι χρεωμένοι για να είναι υποταγμένοι. Και η Παλιά Διαθήκη σε πολλά σημεία της υποστηρίζει την τοκογλυφία.
Ιστορικά 1
Στην Ελλάδα τα χρήματα τα άφηναν για φύλαξη στους ιερούς ναούς. Οι ναοί δάνειζαν τα χρήματα αυτά αλλά χωρίς τόκο ή με λίγο τόκο. Η άποψη των Ελλήνων ήταν ότι ο τόκος στο δάνειο καταστρέφει τη φιλότητα μεταξύ των ανθρώπων. Οι οικονομικές συναλλαγές απαιτούσαν ευσυνείδητους και ποιοτικούς ανθρώπους. Αυτό ήταν το υψηλό ηθικό επίπεδο του Ελληνικού πολιτισμού που δεν υπάρχει σήμερα, αλλά είναι καιρός να το ξανασκεφτούμε και να το προτάξουμε.
Οι Έλληνες γνώριζαν την οικονομική επιστήμη, οργάνωσαν το νομισματικό σύστημα τόσο καλά ώστε ακόμα και σήμερα στην Ινδία για τα χρήμα χρησιμοποιούνται δύο λέξεις η μία είναι «drama» δηλαδή δραχμή – η άλλη είναι το «dinar» δηλαδή το δηνάριο.
Δεν ήταν σε θέση όμως να δημιουργήσουν ένα ευρύ σύστημα δανεισμού. Οι αποστάσεις ήταν μεγάλες – ο επιχειρηματικός κίνδυνος μεγάλος στην Ελληνιστική περίοδο.
Ιστορικά 2
Τόσο στην Ελληνιστική εποχή όσο και επί Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, οι Εβραίοι, ο λαός των τραπεζιτών, ασκούσε την τοκογλυφία. Οι Χριστιανοί ακολουθώντας την ηθική στάση των Ελλήνων αλλά και των Ρωμαίων δεν δεχόταν τον τοκισμό. Δηλ. το εμπόριο του χρήματος.
Ιησούς Χριστός Β΄ τεχνική – μετά την πρώτη του βραχυπρόθεσμου δανείου.
Οι Εβραίοι πλήρωναν φόρους όχι σε είδος αλλά σε νομίσματα. Τα κατέβαλαν στο Ναό, όπου και φυλάσσονταν. Οι εβραίοι όμως γεωργοί, βοσκοί κλπ δεν είχαν χρήματα. Γι αυτό πήγαιναν τα προϊόντα τους στους τότε τραπεζίτες – αργυραμοιβούς, τα αντάλλασσαν με νομίσματα, τα νομίσματα τα κατέθεταν στην συνέχεια μέσα στο Ναό. Για παράδειγμα δίνανε ένα κατσίκι για ένα νόμισμα.
Όμως οι αργυραμοιβοί – οι τότε τραπεζίτες – μπορούσαν να συνεννοηθούν, να δημιουργήσουν τεχνητή έλλειψη νομισμάτων και να ζητήσουν 2 κατσίκια για 1 νόμισμα. Κερδίζοντας έτσι από το τίποτα. Αυτή είναι η 2η τεχνική από τις 3 που αναφέρω στην εισήγησή μου. Μοιάζει με αυτό που λέμε σήμερα αλλαγή της νομισματικής ισοτιμίας.
Η 2η αυτή τεχνική είναι σημαντική γιατί εξ αιτίας της έγινε η Αμερικανική Επανάσταση όπως είπε και ο Βενιαμίν Φραγκλίνος. Είναι η μόνη περίπτωση που ο χριστός χρησιμοποίησε βία κατά ανθρώπων, κατά των εμπόρων δηλαδή που μετέτρεψαν τον Οίκο του Θεού σε οίκο εμπορίου. Αρνούμαι να δεχθώ ότι χτύπησε εμπόρους που πουλούσαν κρεμμύδια και πράσσα έξω από το Ναό
Κατά την διάρκεια των αιώνων το τραπεζικό – τοκογλυφικό κεφάλαιο περιεφέρετο ανά τα κράτη τις πόλεις και τα πριγκιπάτα δίκην περιπλανώμενου Ιουδαίου. Δάνειζε τις πολιτείες όταν είχαν ανάγκη και έπαιρνε το δικαίωμα να δανείζει και ιδιώτες.
Όταν το Βυζάντιο κατέρρεε, οι ιδιωτικές τράπεζες μέσα σ’ αυτό γίνονταν όλο και πιο ισχυρές.
Κατά τους αιώνες που ακολουθούν δημιουργούνται οικογένειες τραπεζιτών όπως οι Νάσι και αργότερα οι Μάγιερ ή αλλιώς Ρότσιλς. Είναι πολύ δυνατοί. Δανείζουν βασιλιάδες, παίρνουν τίτλους ευγενείας δημιουργούν κατασκοπευτικό δίκτυο πληροφοριών με στρατιωτική ιεραρχία, δημιουργούν ιδιωτικούς στρατούς. Πετυχαίνουν να ανακηρυχθεί – από τους Οθωμανούς αυτόνομη η περιοχή της Παλαιστίνης το 1561 και να επανιδρυθεί το κράτος του Ισραήλ, αλλά κανένας Εβραίος δεν πάει εκεί.
Το 1568 χρηματοδοτούν επανάσταση στην Ολλανδία που αποσχίζεται από την Ισπανία και γίνεται η έδρα τους. Εκεί εγκαθίστανται και εκεί συνεδριάζει το Συμβούλιο των σοφών Εβραίων Τραπεζιτών.
Εκεί εφευρίσκεται και η τρίτη και τελευταία τεχνική που αναφέρω. Είναι το κλασματικό αποθεματικό τραπεζικό σύστημα.
Ας υποθέσουμε ότι εγώ είμαι ο τραπεζίτης και διαθέτω δίκτυο τραπεζών. Έρχεται ο πελάτης, μου καταθέτει μία πλάκα χρυσού και εγώ του δίνω μία απόδειξη. Αυτός ταξιδεύει σε μια άλλη πόλη, δίνει εκεί σε έναν δανειστή του την απόδειξη και εξοφλεί κάποιο χρέος του. Αυτό γίνεται για την να αποφύγει τον κίνδυνο της μεταφοράς του χρυσού. Αν όλως ο εκεί δανειστής του δεν πάει να καταθέσει στην εκεί τράπεζά του την απόδειξη για να πάρει τον χρυσό, αλλά την απόδειξη την δώσει σε κάποιον άλλο για να αγοράσει κάτι, και ο άλλος την δώσει σε κάποιον άλλο κ.ο.κ.; Τότε κανένας δεν θα έρθει να ζητήσει τον χρυσό. Τότε και εγώ για κάθε πλάκα χρυσού εκδίδω 4 αποδείξεις. Την μία την δίνω στον πελάτη μου και τις άλλες τρεις τις κρατώ για μένα. Αυτές όμως οι 3 αποδείξεις ισοδυναμούν με 3 πλάκες χρυσού (στα χαρτιά). Τότε εγώ καταθέτω τις τρεις αποδείξεις σε μία δική μου τράπεζα και αυτή κρατάει στο θυσαυροφυλάκειό της τις τρεις αποδείξεις και εκδίδει 4 νέες για κάθε μία που κατέθεσα. Δηλαδή συνολικά 12 οπότε κυκλοφορούν 13 αποδείξεις από τις οποίες η 1 αντιπροσωπεύει πράγματι χρυσό και οι άλλες 12 αντιπροσωπεύουν αέρα κοπανιστό. Αυτές με τον αέρα κοπανιστό τις δανείζω και εισπράττω τόκο. Για να λειτουργήσει ο μηχανισμός…
Σήμερα γίνεται από την FED το ίδιο, μόνο που αντί για χρυσό χρησιμοποιούνται τα ομόλογα και εκδίδουν στο δεκαπλάσιο. Δηλαδή η FED αγοράζει ένα ομόλογο από την Κυβέρνηση των ΗΠΑ π.χ. 10.000 δολ. Και τυπώνει 10.000 Χ 10 = 100.000 νέα χαρτονομίσματα στις εκτυπωτικές μηχανές. Αυτά τα δανείζει ,ε τόκο στις επιμέρους τράπεζες που με την σειρά τους τα δανείζουν στον κόσμο με μεγαλύτερο τόκο.
Δηλαδή εισπράττει τόκους από την κυβέρνηση των ΗΠΑ για το ομόλογο που αγόρασε και τόκους από τις επί μέρους τράπεζες. Επιπλέον η κυβέρνηση των ΗΠΑ πληρώνει και τα έξοδα για την εκτύπωση των δολαρίων.
Η περίπτωση ξεπερνάει τα όρια της τρέλλας.
Είναι δύσκολο να γίνει πιστευτό ότι υπάρχει ένα τέτοιο σύστημα – και όμως υπάρχει. Και υπάρχει γιατί:
α) Η Κεντρική αυτή τράπεζα έχει το αποκλειστικό προνόμιο να εκδίδει χρήμα και να το δανείζει Το κράτος δεν έχει τέτοιο δικαίωμα.
β) Φροντίζει το χρήμα να κυκλοφορεί συνεχώς, δηλ. να είναι το μόνο μέσο πληρωμής και το μαζεύει κάθε τόσο από τον κόσμο για να μη κατάρρευση το σύστημα. Κάθε φορά που το μαζεύει δημιουργεί μείωση της ρευστότητας στην αγορά, ασφυξία, όπως σήμερα
γ) Έχει επιβάλλει την ύπαρξη ιδιωτικών και όχι κρατικών κεντρικών τραπεζών σε κάθε χώρα. Συμμετέχουν ως μέτοχοι σ’ αυτές και επηρεάζουν την νομισματική πολιτική κάθε χώρας. Έτσι έχουν εγκαταστήσει ένα παγκόσμιο δίκτυο, το οποίο ελέγχουν απόλυτα. Μέχρι πρότινος υπήρχε μία χώρα που δεν είχε ιδιωτική Κεντρική Τράπεζα. Ποια ήταν η χώρα αυτή; Το Ιράκ. Τώρα έχει.
Το σύστημα είναι άτρωτο. Αν παλέψεις μαζί του θα σε καταβάλει. Έχει μόνο ένα τρωτό σημείο: Αν σταματήσει να δανείζει το σύστημα καταρρέει. Η καρδιά του κτήνους θα σταματήσει να χτυπάει.
Και για να γίνει διεξήχθη ένας ολόκληρος άγνωστος πόλεμος. Από τίμιους πατριώτες και Δημοκράτες Αμερικανούς που για 120 χρόνια προφύλασσαν τους συμπολίτες τους από τους τραπεζίτες μέχρι το 1013 που ψηφίστηκε η λειτουργία της FED. Μεγαλύτεροι εχθροί των τραπεζών οι πρόεδροι Τζέφερσον, Τζάκσον με 2 απόπειρες δολοφονίας εναντίον του, ο Λίγκολν που δολοφονήθηκε, ο Τζών Κένεντυ και ο Ρόμπερτ Κένεντυ που δολοφονήθηκαν. Και μαζί μ’ αυτούς οι Τσάροι της Ρωσίας και ο δικός μας ο Καποδίστριας.
Και όμως στην Αμερική, στην Πενσυλβάνια των ΗΠΑ ανάμεσα στα 1700 με 1800 είχε δημιουργηθεί ένα πετυχημένο μοντέλο. Το χρήμα το τύπωνε η τοπική Κυβέρνηση και μάλιστα σε τόσες ποσότητες που να επαρκούν για την κυκλοφορία και την χρηματοδότηση των επιχειρήσεων. Δημιούργησε τράπεζα γης και ο κόσμος μπορούσε να δανειστεί βάζοντας υποθήκη την γη του.
Το κράτος δανείζει τους πολίτες με πολύ χαμηλό τόκο. Δεν έδινε ποτέ δεύτερο δάνειο αν δεν είχε εξοφληθεί το προηγούμενο. Αν αύξανε πολύ η ποσότητα του χρήματος που κυκλοφορούσε το μάζευε με την φορολογία και το απέσυρε. Και εκεί οι μη εργατικοί, ή μη ικανοί πτώχευαν και έχαναν την γη τους, αλλά ο μέσος νοικοκύρης δεν κινδύνευε. Αυτό το σύστημα που είχε φτιάξει ο Βενιαμίν Φραγκλίνος απαγορεύτηκε να διδαχθεί στις Οικονομικές Σχολές.
Καλά θα μου πει κάποιος, ωραία όλα αυτά, τι σχέση έχουν με τον Επίκουρο;
Έχουν, γιατί απέναντι στον Εβραίο Τραπεζίτη που εφαρμόζει τις επιταγές των προπατόρων του να έχει χρεωμένους τους ανθρώπους γιατί έτσι τους έχει υποταγμένους – στέκεται ο Επίκουρος και συμβουλεύει αυτάρκεια = ίσον = ελευθερία – Μην υποδουλώνεστεΙ Άρα μη χρεώνεστε.
Και μαζί με τον Επίκουρο στέκονται οι δικοί μας προπάτορες και μας συμβουλεύουν: Αφήστε τους τόκους και τα επιτόκια, αφήστε τους υπολογισμούς και τις πολυτέλειες, επίκεντρο είναι ο άνθρωπος, διατηρείστε την φιλότητα μεταξύ των ανθρώπων, τα άλλα είναι δευτερεύοντα.
Σ’ αυτό το πλαίσιο ίσως θα πρέπει να σκεφθούμε μήπως εμπλουτίσουμε τις κύριες δόξες με μία ακόμα: «Μη χρεώνεστε» ή κάτι τέτοιο .
Για να έχουν τα πράγματα μία συνέχεια θα ήθελα να πω ότι οι απόψεις μου που παραθέτω ξεκινούν από δεδομένες βάσεις. Ως τέτοιες θεώρησα α) την εισήγηση του Γ. Μεταξά από τον Κήπο της Θεσσαλονίκης και β) Την εισήγηση του Γ. Μπακογιάννη από τον Κήπο της Αθήνας. Περιέχονται στο προηγούμενο τεύχος του περιοδικού.
Συνεπώς
Α) Θα μπορούσαν να γίνουν ενέργειες προς την πλευρά του Δημόσιου Διαφωτισμού. Με εμπεριστατωμένη έρευνα της φύσης των πραγμάτων και διαρκή ενημέρωση.
Ίσως να εκδοθεί κάποιο βιβλίο ή με κάποια ιστοσελίδα να εξηγήσουμε σε μας αλλά και ιδίως στους νέους ότι το να φωνάξεις ή να σπάσεις κάποιο τζάμι δεν κάνει τίποτε. Αλλά, εάν πείσεις την μητέρα σου και την θεία σου να μην αλωνίζουνε την αγορά με δέκα κάρτες, τότε κάνεις κάποια δουλειά. Ας μη ξεχνούμε ότι ο τοίχος που γράφηκε από τον Διογένη στα Οινόανδα, ισοδυναμεί σήμερα με ένα τοπικό κανάλι τηλεόρασης.
Β) Στον τομέα της ηθικής διδασκαλίας, η Επικούρεια φιλοσοφία είναι πάνοπλη. Η αυτάρκεια και ο αλγόριθμος των επιθυμιών αντιμετωπίζουν το κτήνος και καθιστούν τα άτομα μη αναλώσιμα από το τραπεζικό σύστημα.
Γ) Πέρα από αυτά όμως υπάρχει και το θέμα της ελευθερίας δηλαδή και το θέμα της παρέγκλισης.
Κάθε άτομο έχει και το δικό του – ατομικό – πεδίο δράσης. Η εξουσία και ειδικότερα οι Διεθνείς Τραπεζίτες επεκτείνουν συνεχώς το δικό τους πεδίο δράσεως, ακόμα και στο τι μουσική θα ακουστεί, τι κινηματογράφος θα παιχτεί κλπ, με τέτοιο τρόπο που επιδρά όχι μόνο στην κοινωνία συνολικά αλλά και στο ατομικό μας πεδίο. Ένα παράδειγμα παρέμβασης στο προσωπικό μας – ατομικό – πεδίο, είναι να μείνουμε άνεργοι. Σαφώς τότε μας περιορίζει το πεδίο μας – την ελευθερία μας.
Κατ’ αρχήν αυτή η ενέργεια – στο παράδειγμα – δεν μας χτύπησε «κατά την ανάγκην», δεν μας χτύπησε «κατά την τύχην» Μας χτύπησε «κατά την προαίρεσιν» ορισμένων τραπεζιτών. Σ’ αυτήν θα πρέπει να αντιτάξουμε την δική μας προαίρεση. Αλλιώς θα πρέπει να αφεθούμε να πέσουμε κατ’ ευθείαν γραμμήν, όπως τα άτομα του Δημόκριτου, χωρίς να παρεγκλίνουμε.
Αν συνεχίσουμε να ψάχνουμε κάτι σύμφωνα με την Επικούρεια διδασκαλία θα πρέπει αυτό το κάτι να μη περιέχει ιδεολογικές, ελπίδες και οράματα. Δηλαδή θα πρέπει να αντέχει στα κριτήρια της αληθείας και την φυσική.
Θα πρέπει να μη είναι πρόταση – λύση για όλη τη κοινωνία γιατί ναι μεν ο Αριστοτέλης λέει ότι ο άνθρωπος είναι κατά την φύση του κοινωνικό ον, αλλά ο Επίκουρος το αρνείται, λέει ότι κατά την φύση του ο άνθρωπος πρέπει να ζει σε μία κοινωνία φίλων. Άρα σε μία ομάδα.
Αν συνεχίσουμε τον συλλογισμό πέφτουμε πάνω στην εισήγηση του Γ,. Μπακογιάννη, που λέει ότι η ομάδα θα θελήσει να αυτονομηθεί από τα μέλη της, οπότε για να επιβεβαιώσει την αυτονομία της θα ζητήσει από τα μέλη της να παραιτηθούν από την αυτοτέλειά τους. Δηλαδή να γίνουν σαν οπαδοί.
Σωστά.
Εγώ θα συνέχιζα ότι τότε αν προσέχαμε οι εξουσίες – ιδιότητες – που ασκούνται από την ομάδα να είναι συγχρόνως και εξουσίες που θα ανήκουν στο άτομο, δηλαδή αν το όλο περιέχεται στο μερικό σε κάποιο βαθμό περιεκτικότητας, τότε το πρόβλημα λύνεται έστω και δύσκολα. Δηλαδή για παράδειγμα ο καθένας από εμάς να είναι ο Κήπος της Θεσσαλονίκης στο βαθμό που οι Αρχές του Κήπου αποτελούν και δικές μας Αρχές.
Τότε θα μπορούσαν να δημιουργηθούν ομάδες που θα άντεχαν στις δύσκολες οικονομικές καταστάσεις που δημιουργούν οι Τράπεζες.
Υπάρχουν τέτοιες ομάδες στον κόσμο. Γνωρίζω ότι ιδιόρρυθμες συνεταιριστικές βιοτεχνίες δεν απέλυσαν κανένα – όχι οι δικοί μας συνεταιρισμοί – καμία σχέση. Οι εργαζόμενοι περνάν την κρίση χωρίς άγχος. Σημαντική περίπτωση θεωρώ την Ηθική τράπεζα και υπάρχει σε πολλές χώρες και θα ήθελα κάποιος να με βοηθήσει να ψάξω σ’ αυτή την κατεύθυνση.
Με πολλή σκέψη, πολύ παρέκκλιση και λίγη τρέλλα ίσως θα μπορούσαμε να κάνουμε την καθημερινότητά μας πιο όμορφη.