Ένα Ενδιαφέρον Σκιτσογράφημα. Με την πρώτη προσπάθεια δεν κατάλαβα τίποτε από το σχέδιο που βλέπετε. Μετά άρχισα να ξεχωρίζω ότι στην άκρη δεξιά γράφει «Ισραήλ», στην άκρη αριστερά «Γαλλία», όπως επίσης ξεχώρισα τις λέξεις «Τουρκία», κάτω από αυτήν «Κύπρος» και πιο κάτω «Αίγυπτος», δίπλα της «Λιβύη» και πάνω από αυτήν «Ελλάδα» και «Ιταλία».
Α Επικούρεια Ματιά Τώρα θα μου πείτε, τί είναι αυτό; – Να, είναι η ματιά που περνάει μέσα από τον Κανόνα του Επίκουρου. – Γιατί αν περνούσε μέσα από την Πλατωνική Διαλεκτική, θα ήταν Πλατωνική ματιά. – Και αν περνούσε μέσα από τον Διαλεκτικό Υλισμό, θα ήταν Μαρξιστική ματιά. Και τώρα, άραγε, που
Έπρεπε να συνδυάσω με κάποιον τρόπο την φιλοσοφία με την μουσική και ειδικότερα με την τζαζ. Αυτό, γιατί θα έπρεπε να πώ λίγα λόγια, ως προεισαγωγή, για την εμφάνιση της ορχήστρας που θα έπαιζε μουσική τζαζ, στην ημερίδα Επικούρειας φιλοσοφίας της Θεσσαλονίκης. Την προτελευταία.
Ας υποθέσουμε ότι υπάρχει ένας καθηγητής της φιλοσοφικής που διδάσκει την Κυνική φιλοσοφία. Όμως του αρέσει η πολυτελής ζωή, την οποία και διάγει. Για παράδειγμα φοράει παπούτσια μόνο Τίμπερλαντ. Επειδή είναι πανάκριβα. Τι επίπτωση θα έχει αυτό το γεγονός στον καθηγητή;
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ Τα Γεγονότα που Προηγήθηκαν. Και όμως !!! Όλα ξεκίνησαν τόσο όμορφα !! Καθόμουν, που λέτε, μαζί με την παρέα μου, σε ένα βράχο δίπλα στην θάλασσα και βλέπαμε – ατάραχοι εμείς – μακριά στο πέλαγος τα καράβια να θαλασσοδέρνονται παλεύοντας με τα κύματα. Ξαφνικά νοιώθω ένα σπρώξιμο, γέρνω, πέφτω προς την θάλασσα, αλλά,
Εκεί που κάθεσαι αραχτός και χαλαρός, πάντα κάτι συμβαίνει και σου δίνει μία σπρωξιά για να ξεκινήσεις να γράφεις. Στην συγκεκριμένη περίπτωση την σπρωξιά μου την έδωσε η θεατρική ομάδα των Τρικάλων με τις πρόβες της. Που δεν το κρύβω ότι τους ζήλεψα. Τους αφιερώνω, λοιπόν, το παρακάτω κείμενό μου.