Εκεί που κάθεσαι αραχτός και χαλαρός, πάντα κάτι συμβαίνει και σου δίνει μία σπρωξιά για να ξεκινήσεις να γράφεις. Στην συγκεκριμένη περίπτωση την σπρωξιά μου την έδωσε η θεατρική ομάδα των Τρικάλων με τις πρόβες της. Που δεν το κρύβω ότι τους ζήλεψα. Τους αφιερώνω, λοιπόν, το παρακάτω κείμενό μου.
Το κείμενο αυτό δεν αποτελεί μία δομημένη εισήγηση, αλλά θέλει να επισημάνει μερικά θέματα που αφορούν την ίδια την ζωή, έστω και αν δεν απασχολούν τις συνηθισμένες φιλοσοφικές συζητήσεις. Εξ άλλου η Επικούρεια φιλοσοφία αφορά την ίδια την ζωή και όχι την διαχείριση εννοιών μακριά από την πραγματικότητα. Αυτά, γνωρίζουμε όλοι, ότι τα είπε ο
Σκοπός της εισήγησης αυτής είναι μία συνοπτική παρουσίαση του Κανόνα του Επίκουρου που θα μας βοηθήσει να τον χρησιμοποιούμε στην καθημερινή μας ζωή. Υπάρχουν, βέβαια, σπουδές πάνω σε θέματα λογικής, που είναι πολύ προχωρημένες και στηρίζονται σε μελέτες λειτουργίας του εγκεφάλου, σε μαθηματικές φόρμουλες κλπ. Αυτά είναι θέματα εξαιρετικά σημαντικά, αλλά θα πρέπει και εμείς,
Το 1453 οι Οθωμανοί κατέλαβαν την Κωνσταντινούπολη καταλύοντας την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, γεγονός που προκάλεσε σημαντικές επιπτώσεις στην υπόλοιπη Χριστιανική Ευρώπη. Μία από τις σημαντικότερες, ήταν ότι οι Οθωμανοί, έγιναν κύριοι του δρόμου του Μεταξιού, δηλαδή της χερσαίας διαδρομής που ένωνε την μεσαιωνική Ευρώπη με την Ανατολική Ασία και κυρίως την Ινδία και την Κίνα.
Ναι είναι αλήθεια !! Υπήρχε Κήπος Επικούρειων στην Αλαμπάμα των Ηνωμένων Πολιτειών και συγκεκριμένα στην πόλη Μοντγκόμερι. Αναρωτιέστε πως το έμαθα; Εντελώς τυχαία είχε πέσει στα χέρια μου μία παλιά τοπική εφημερίδα της πόλης αυτής, κιτρινισμένη από τον χρόνο, που είχε ημερομηνία 28η Οκτωβρίου 1956. Στην πρώτη σελίδα είχε το κεντρικό ρεπορτάζ με τίτλο :
“Ο Επίκουρος έλεγε ότι Φιλοσοφία είναι η δραστηριότητα, που με λόγους και συλλογισμούς υπηρετεί τον Ευδαίμονα βίο» ( Σέξτος ο Εμπειρικός ) Η Ευδαιμονία αποτελεί Κοινό στόχο όλων τωναρχαίων Ελληνικών Φιλοσοφικών Σχολών,τόσο κατά την Κλασσική όσο και κατά την Ελληνιστική περίοδο. Η έννοια της Ευδαιμονίας διαφέρει από εκείνη της Ευτυχίαςμε την οποία συχνά συγχέεται.Η τελευταία